Οι ιταλοί ανησυχούν (4Τ 267, 12/1992)
Συντάκτης: Στράτης Χατζηπαναγιώτου
Επίθεση σε όλα τα μέτωπα έχει εξαπολύσει το «γκρούπο» στην προσπάθεια του να αναστηθεί και να αντιμετωπίσει τον ευρωπαϊκό και ιαπωνικό ανταγωνισμό. Χαρακτηριστικό της προσπάθειας είναι και η βελτιωμένη αγωνιστική έκδοση του Φίατ Cinquecento που προσφέρεται για εθνικούς αγώνες με ίδια αυτοκίνητα!
Σχήμα 1: FIAT Cinquecento Trophy in action. Οδηγούμε το σύγχρονο 500αράκι σε αγωνιστική έκδοση και μάλιστα σε αυτοκινητοδρόμιο! Η εμπειρία κάθε άλλο παρά τραυματική αποδείχθηκε και διαπιστώσαμε ότι το αυτοκίνητο, όντας ομοιογενές, αποτελεί ιδανική λύση για αγώνες «ενιαίου τύπου».
ΑΓΩΝΕΣ ενιαίου τύπου. Ίσως η κορυφαία μορφή αγώνων αυτοκινήτου όπου όλοι προσπαθούν επί ίσοις όροις και όπου επιλέγονται λύσεις ώστε να είναι δυνατή η συμμετοχή νέων με περιορισμένες οικονομικές δυνατότητες.
Ιταλοί και Γάλλοι κατασκευαστές έχουν κατά καιρούς προσφέρει έξυπνες λύσεις που τίμησαν δεόντως αγωνιζόμενοι σε όλη την Ευρώπη. Ειδικότερα στην Ιταλία, πολλοί καταξιωμένοι οδηγοί ξεκίνησαν από τους αγώνες ενιαίου με Αουτομπιάνκι, Φίατ Ούνο και άλλα αντίστοιχα αυτοκίνητα. Η προσπάθειά τους και η διάκριση σε ένα χώρο με ίδια μέσα δεν πέρασε απαρατήρητη και στη συνέχεια, εξασφάλισαν υποστήριξη και τους δόθηκε η δυνατότητα συμμετοχής με εξελιγμένα αυτοκίνητα. Σήμερα το Φίατ Ούνο βαδίζει προς την αντικατάστασή του, ενώ το νέο ιταλικό μίνι, το «500», δείχνει ικανό για κάτι παραπάνω εκτός από την κατάκτηση των δρόμων των ευρωπαϊκών πόλεων.
Το πλαίσιο είναι καλό και ικανό να δεχτεί ισχυρότερο κινητήρα ώστε να κινηθεί περήφανα και σε πίστα! Δοκιμάσαμε την εξελιγμένη αγωνιστική έκδοση σε πρόσφατη επίσκεψή μας στην Ιταλία και εντυπωσιαστήκαμε με την οδική συμπεριφορά και τη γενικότερη ομοιογένεια της βελτιωμένης κατασκευής. Έχουν εφαρμοστεί απλές και φτηνές λύσεις και σε τίποτα το σημερινό «500» δεν θυμίζει το καθαρά αγωνιστικό 1000 Άμπαρτ. Τότε το «600» ήταν πολεμική μηχανή με 100 ίππους στο λίτρο και δύστροπο κιβώτιο με «κοντές» σχέσεις.
Σήμερα, το «αγωνιστικό 500» προσφέρεται σαν φτηνή λύση στους νέους της Ιταλίας και όχι μόνον, που θέλουν να δοκιμάσουν την τύχη τους και να διακριθούν διασκεδάζοντας.
Η προσπάθεια για ευχάριστη και ασφαλή συμβίωση με το «βαρελότο» στα φιλόξενα ιταλικά αυτοκινητοδρόμια (είναι πολλά, πάρα πολλά), αλλά και σε ειδικές διαδρομές σε άσφαλτο και… χώμα είναι σαφέστατη.
Σχήμα 2: Την… αναβάθμιση των εσωτερικών χώρων έχει αναλάβει η Σπάρκο. Στον πίνακα των οργάνων δεσπόζει ένα μεγάλο στροφόμετρο με κόκκινη γραμμή στις… 7.500 σ.α.λ.!
Σχήμα 3: Η αύξηση της σχέσης συμπίεσης σε 10,2:1, η επέμβαση στο σύστημα τροφοδοσίας και η διαφορετική πολλαπλή εξαγωγής έχουν αυξήσει τη μέγιστη ισχύ σε 55 ίππους/ 6.500 σ.α.λ. και τη μέγιστη ροπή σε 7,9 kg.m/4.000 σ.α.λ. Για την καλύτερη λίπανση του κινητήρα, χρησιμοποιούνται διαφορετικό φίλτρο λαδιού, αντλία υψηλής πίεσης και ψυγείο λαδιού.
Εξωτερικά, την αλλαγή και το διαφορετικό στόχο προδίδουν οι αλουμινένιες ζάντες της Σπίντλαιν (5x13), με λάστιχα τύπου SB 11 της Μισλέν διαστάσεων 13-53/13. Στο καπό έχει προσαρμοστεί μία πανάλαφρη βάση για τέσσερις μικρούς, αλλά αποτελεσματικούς προβολείς. Την εικόνα ολοκληρώνουν μία αυτοκόλλητη δίχρωμη γραμμή από μπροστά μέχρι πίσω όπου δεσπόζει το αυτοκόλλητο της Άμπαρτ και μία ντουζίνα αυτοκόλλητα των υπολοίπων χορηγών των ιταλικών αγώνων ταχύτητας και Ράλλυ με 40-60 ίδια Cinquecento.
Στο εσωτερικό, η εικόνα είναι αντίστοιχη. Το ρολ κέιτζ, το δερμάτινο τιμόνι της Μόμο, το «κιτ» της Σπάρκο με τα τροποποιημένα ποδωστήρια, το στήριγμα για το αριστερό πόδι του οδηγού και το προστατευτικό για τα πόδια του συνοδηγού, τα κόκκινα μπάκετ της Σπάρκο (ίδιου χρώματος είναι και οι επενδύσεις στις πόρτες), με τις ζώνες έξι σημείων της Σάμπελτ και το αυτόματο πυροσβεστικό σύστημα (και αυτό της Σπάρκο που ντύνει, στολίζει και νοικοκυρεύει εσωτερικούς χώρους…), εξασφαλίζουν ασφαλή και ευχάριστη μετακίνηση.
Στο δρόμο
Ευτυχώς το κάθισμα ρυθμίζεται και δεν δυσκολευόμαστε να βρούμε την ιδανική (υποκειμενικά) θέση οδήγησης. Στο στροφόμετρο, που δεσπόζει δίπλα στον πίνακα των οργάνων, η κόκκινη γραμμή έχει τοποθετηθεί στις 7.500 σ.α.λ.!
Ο θόρυβος που εκπέμπει ο κινητήρας είναι διαφορετικός, όπως και διαφορετική είναι η απόκριση στο πάτημα του γκαζιού. Ο λόγος, η αύξηση της ισχύος σε 55 ίππους/6.500 σ.α.λ. με αντίστοιχη αύξηση της ροπής σε 7,9 kgm/4.000 σ.α.λ.
Από τη θεωρία στην πράξη αρκεί, με τη συμπαράσταση του πιο κοντού διαφορικού (13/58), να μην πέφτουν οι στροφές κάτω από τις 4.000 και να μην ξεπερνούν τις 7.000 για να κινηθείς με αξιοπρέπεια στην πίστα και γρήγορα σε… ειδική διαδρομή. Με… φόρα το Cinquecento πηγαίνει «γρήγορα» χάρη και στις επεμβάσεις που έχουν γίνει στην ανάρτηση. Τα σκληρά αμορτισέρ της Μπιλστάιν και τα πολύ καλά ελατήρια της Άιμπαχ συνεργάζονται αρμονικά με τα «φαλακρά» Μισλέν και, σε συνδυασμό με τα πολύ καλά φρένα (υλικά τριβής της Φερόντο) το σύνολο κινείται γρήγορα χωρίς να τρομάζει τον οδηγό που ταλαιπωρείται μόνο από τον ασαφή επιλογέα των ταχυτήτων. Σαφώς το αυτοκίνητο δεν καίει την άσφαλτο ούτε είναι ταχύτερο από τα δίχρωμα «Μπιάνκι Αμπαρτ» που κέρδισαν φίλους σε όλη την Ευρώπη.
To Cinquecento για το ομώνυμο Trophy, δεν εντυπωσιάζει σε επιδόσεις από στάση, αλλά κερδίζει δευτερόλεπτα με την ομοιογένειά του, στοιχείο που επιτρέπει στον οδηγό που θα το επιλέξει, να διασκεδάσει και να δείξει τις δυνατότητές του αφού εν τοιαύτη περιπτώσει και οι αντίπαλοι διαθέτουν ίδια αυτοκίνητα.
Ακόμη όσοι πιστοί διακριθούν, θα κερδίσουν χρήματα αφού τα έπαθλα που έχουν εξασφαλιστεί από εταιρίες-χορηγούς εντυπωσιάζουν.
Για όσους διαθέτουν τα 3.000.000 που απαιτούνται για τη μετατροπή και κάνουν… πονηρές σκέψεις, δεν προβλέπεται η συμμετοχή της Φίατ Ελλάς στους ελληνικούς αγώνες ενιαίου. Από εκεί και πέρα, το αναγεννημένο 500 θα δεχτεί άμεσα δελτίο αναγνώρισης από τη διεθνή ομοσπονδία και μάλιστα στην κατηγορία Α. Αν στην Τρίπολη, στους ελληνικούς αγώνες ταχύτητας, η συνύπαρξη με τα πανίσχυρα Φορντ Σιέρα θεωρείται επιεικώς επικίνδυνη, υπάρχουν τα ασφάλτινα Ράλλυ, χώρος που προσφέρεται για την παρουσία νέων ανθρώπων με «ευγενικά» αυτοκίνητα όπως αυτό το διαφορετικό Cinquecento με σήμα το σκορπιό.
