Ηχητική ρύπανση - Θόρυβος

Θόρυβος: εχθρός δεν είναι μόνο το νέφος (4Τ 213, 6/1988)

Συντάκτης: Ανδρέας Κουμπούρας

ΑΝΕΛΠΙΔΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Εν Αρχή Ην Ο Θόρυβος
Το ενδεικτικό φαινόμενο της αρχόμενης ύπαρξης. Τρισεκατομμύρια έτη πριν, τότε που ο χωρόχρονος δεν είχε εννοιολογική υπόσταση, τότε που τίποτε το διαφορετικό, το παροδικό, το τυχαίο ή αναγκαίο (ούτε καν Θεός) δεν υπήρχε, μια άγνωστη μέχρι τώρα σκοπιμότητα (κρυμμένος καλά φυσικός νόμος) έδωσε το σύνθημα.
Και εγένετο Φως.
Και Θόρυβος, Διάσπαση, Σύγκρουση και Εξέλιξη μέσα από την Αιώνια Κίνηση.
The Big Bang.
Η Αρχή της Ζωής. ΤΟΤΕ
Εν Μέση Οδώ παρήχθη άλλος θόρυβος.
Το μικροκαπιταλιστικό μόρφωμα της κερδοσκοπικής αγωνίας και της ασυνείδητης συνύπαρξης.
Δεκαετίες πριν, τότε που ο εφιάλτης* άρχιζε πάλι να φανερώνεται, τότε που η απαίτηση για ελπίδα άρχιζε πάλι να πνίγεται, δόλιοι πολιτικοί και προδότες της γνώσης «επιστήμονες» επέβαλαν την αταξία σαν καθολικό όρο, με την ανυπαρξία αρχών που τους χαρακτήριζε, στην κατάστρωση – κοντοπρόθεσμη και κοντόφθαλμη - του κυκλοφοριακού, του συγκοινωνιακού, του δομικού, του βιομηχανικού προγραμματισμού, στο όνομα μιας ειδικού χρώματος ανάπτυξης. Και εγένετο μεγαλούπολη.
Και Θόρυβος, τσιμέντο, λακκούβες, λαμαρίνες, φουγάρα, κλουβιά, νέφος, CO, CxHy, SO2, ΝχΟγ, decibel και ψυχιατρεία. Η Δρομολόγηση των τελευταίων πράξεων της Ζωής. ΤΟΤΕ.
ΤΩΡΑ όμως τι γίνεται;
* Μαντέψτε ποιος.

Η ειρωνεία που χαρακτηρίζει τους επί γης υποκριτές εξασφάλισε όνομα στη βάπτιση του έτους 1987. Και το «Ευρωπαϊκό Έτος Περιβάλλοντος» έπνευσε τα λοίσθια από τη στιγμή της γέννησής του κάτω από το βάρος της αντίφασης που το γέννησε, εξαναγκάζοντας το Υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας να προσπαθήσει να μας ξυπνήσει πέρυσι όλους. ΓΙΑΤΙ; Είναι ανάγκη να μιλήσουμε και επιστημονικά.
Φαίνεται πως και πάλι τα περιθώρια είχαν στενέψει τραγικά. Φαίνεται πως είναι πολλά τα 25 χρόνια που πέρασαν από την εποχή που η επιτροπή Wilson (επιτροπή για τα προβλήματα του Θορύβου - Λονδίνο 1963) στην τελική της έκθεση αναφέρει κατηγορηματικά ότι «η κυκλοφορία στους δρόμους είναι η επικρατέστερη πηγή όχλησης και καμιά πηγή δεν είναι ισότιμη μ' αυτή».
sx1.jpg
Σχ 1: Μετρήσεις θορύβου κεντρικής περιοχής Αθηνών, έτος 1974.
sx2.jpg
Σχ.2: Μετρήσεις θορύβου κεντρικής περιοχής Αθηνών, έτος 1978.

Μελέτη του θορύβου της Αθήνας που έγινε το 1974-75 κατέληξε στο ίδιο συμπέρασμα, ενώ σήμερα η κατάσταση παρουσιάζεται πολύ χειρότερη. Ο θόρυβος της κυκλοφορίας εξακολουθεί να αυξάνεται σε επίπεδο και να επεκτείνεται σε προηγούμενα ήσυχες περιοχές. Ο κυκλοφοριακός όγκος από το 1974 έχει πολλαπλασιασθεί. Ενδεικτικά αναφέρεται πως το 1975 κυκλοφορούσαν περίπου 175.000 μοτοποδήλατα και 39.500 μοτοσικλέτες.
Ενώ σήμερα οι αντίστοιχοι αριθμοί είναι 880.700 και 87.700 περίπου στο λεκανοπέδιο Αττικής και τα φορτηγά με τους επικίνδυνους χαμηλής συχνότητας βρυχηθμούς τους είναι 12.000 περίπου. (Στοιχεία Σεπτ. '87). Οι παραπάνω λόγοι είναι αρκετοί για να υπερκαλύψουν τη συνεχή πορεία της τεχνικής προόδου που συντελείται στη μείωση θορύβου των νέων οχημάτων. Το 1978 μετά από νέα σειρά μετρήσεων στα ίδια σημεία και με τις ίδιες περίπου συνθήκες έγινε νέα μελέτη ώστε να διαπιστωθεί συγκριτικά η μελλοντική τάση του θορύβου. Συμπεράσματα; 1) Ο θόρυβος οφείλεται στην αύξηση του κυκλοφοριακού όγκου, στην κακή συντήρηση των τροχοφόρων και στην άσκοπη χρήση των ηχητικών οργάνων. (Σ.Σ. Κάποιοι υπεύθυνοι μέχρι πριν δυο μήνες συνέχιζαν να επιτρέπουν την εισαγωγή υπερμεταχειρισμένων και απαράδεκτων οχημάτων).
Η μέση στάθμη θορύβου αυξήθηκε σε 4 χρόνια κατά 3.3 db (Α) φθάνοντας το 1978 στα 71,5 db όπως φαίνεται στα Σχ. 1 και Σχ. 2. (Σ.Σ. Δέκα χρόνια αργότερα η εκτιμώμενη αναλογικά αύξηση πρέπει να πλησιάζει τα 7 db (Α) και αντί τέτοια συμπεράσματα να γίνουν ευρύτερα γνωστά, η επέμβαση του κράτους περιοριζόταν σε μορφή πατρικών συμβουλών).
Ο θόρυβος φαίνεται να έχει ανοδική τάση και ήδη από το 1978 οι στάθμες θορύβου ευρίσκονται σε απαράδεκτα επίπεδα σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα (Σ.Σ. Κυβερνήσεις δεξιάς και ΠΑΣΟΚ στηριζόμενες στη μικροπολιτική ψηφοθηρία απέφυγαν τα δραστικά μέτρα διευθέτησης κυκλοφορίας. Ήδη συζητείται η επαναφορά στο δακτύλιο όσων ΤΑΞΙ αντικατασταθεί η ντηζελοκίνηση με υγραεριοκίνηση λες και ο μόνος εχθρός είναι το νέφος).
Όμως τι είναι θόρυβος; Είναι ευκολότερο να περιγράψουμε τις φυσικές ιδιότητες του θορύβου και τις επιδράσεις του στον άνθρωπο, παρά να του δώσουμε έναν ακριβή ορισμό. Για πρακτικούς σκοπούς ορίζουμε σαν τέτοιο κάθε ανεπιθύμητο ήχο, ή ήχο χωρίς τονικότητα.
Είναι γεγονός πως αντίθετα με ότι είναι δυνατόν σε μια υπό ανάπτυξη περιοχή, η μείωση του θορύβου της κυκλοφορίας σε μια ήδη υφιστάμενη κατάσταση είναι πολυσύνθετο και τρομερά δύσκολο έργο αν λάβει κανείς υπ' όψη του τόσα διαφορετικά μέτρα που υπάρχουν και αλληλοεξαρτώνται όπως η στάθμη θορύβου του οχήματος, η πορεία της κυκλοφορίας, η σύνθεσή της, η στάση και η συμπεριφορά των οδηγών.
Είναι όμως γεγονός και το ότι η Αθήνα έχει φτάσει σε οριακά επίπεδα δυσκινησίας. Ομάδα έρευνας του ΠΕΡΠΑ μέσα στα πλαίσια αντιμετώπισης της κατάστασης έκανε πριν δύο περίπου χρόνια μελέτη που περιελάμβανε μετρήσεις σε κεντρικές οδικές αρτηρίες και από την οποία αντλήθηκαν αρκετά στοιχεία που παρουσιάζονται εδώ. Η μελέτη είχε δείξει πως κύρια πηγή όχλησης (σε ποσοστό 97%) είναι τα μοτοποδήλατα και οι μοτοσικλέτες. Μόνο που ο αριθμός των φορτηγών - λεωφορείων που ελέγχθηκαν ήταν ασήμαντος γιατί η μέθοδος μέτρησης του θορύβου σ' αυτά απαιτεί αρκετό ελεύθερο χώρο γύρω από το όχημα που δεν ευρίσκεται εύκολα στην Αθήνα και το διαθέσιμο επιστημονικό δυναμικό του ΠΕΡΠΑ ήταν (και είναι) ελάχιστο. Έτσι τα συμπεράσματα φαίνονται αρκετά «αναξιόπιστα».
Αποδεχόμενη τα πρότυπα της ΕΟΚ (ο εξευρωπαϊσμός της χώρας μας έχει και τις καλές πτυχές του) το Υπ. Μεταφορών από τον Απρίλιο του 1982 αποδέχθηκε τα παρακάτω ανώτατα επιτρεπόμενα όρια θορύβου.

Οχήματα Μέγιστο όριο σε db (Α)
Μοτοποδήλατα 80
Μοτοσικλέτες έως 125 cc 82
Μοτοσικλέτες έως 350 cc 84
Μοτοσικλέτες έως 500 cc 85
Μοτοσικλέτες πάνω από 500cc 86
Επιβατηγά αυτοκίνητα 80
Φορτηγά – Λεωφορεία μέγιστου επιτρεπόμενου βάρους 3.500 Kg 81
Φορτηγά – μέγιστου επιτρεπόμενου βάρους άνω των 3.500 Kg 86

Οι έλεγχοι που ακολούθησαν τα νέα μέτρα ενάντια στη ρύπανση (προσωρινοί όπως πάντα μετά από κάθε βαρύγδουπη εξαγγελία) απέδειξαν πως ένα σημαντικό ποσοστό από καινούργια δίκυκλα δεν πληρούσε αυτές τις προδιαγραφές. Και στα ΚΤΕΟ οι ελεγκτές δεν είναι απαιτητικοί σε «μικρές» αποκλίσεις από αυτές τις προδιαγραφές φορτηγών και λεωφορείων. Αδιαφορία για τις κοινωνικές ανάγκες, αποτέλεσμα της ατομικοποίησης που τρέφουν οι κατευθυνόμενες οικονομικές επιταγές.
Μετά την πολλοστή διαπίστωση του χάους της Αθήνας αποφασίστηκε για πολλοστή φορά η εφαρμογή των «νέων» μέτρων. Επιβλήθηκε η αλλαγή της κυκλοφοριακής ροής που αποσυμφόρησε το κέντρο της Αθήνας, μεταφέροντας όμως μέρος του προβλήματος στα όρια του δακτυλίου. Αυτό φαίνεται από τη σχέση της κυκλοφοριακής ροής με τη στάθμη θορύβου σε δρόμους πόλεων που παρουσιάζεται στο Σχ. 3. Έτσι συμπεραίνεται πως για να έχουμε πάνω από μια ορισμένη πυκνότητα κυκλοφορίας (που στην πραγματικότητα εμφανίζεται γρήγορα) διπλασιασμό της αίσθησης της στάθμης θορύβου, πρέπει να οκταπλασιαστεί η κυκλοφοριακή ροή. Αυτό συνέβη σε δρόμους - σύνορα της ανοχύρωτης πόλης. Και η Αθήνα πληρώνει λάθη περασμένων δεκαετιών. Ο ρόλος της (εμπορικό ή διοικητικό κέντρο) δεν έχει ακόμη αποσαφηνιστεί.
sx3.jpg
Σχ.3: Σχέση κυκλοφοριακής ροής - στάθμης σε δρόμους των πόλεων (Stephenson & Vulkan, 1967).

Είναι πολλά όσα πρέπει να γίνουν σε μικρό χρονικό διάστημα, γεγονός που τονίζει και πάλι τη μοναξιά του πολίτη απέναντι σε ένα κράτος που δεν χαρακτηρίζεται για την πρόνοια του προς αυτόν, ώστε να επιβάλλεται σαν κυρίαρχο μέλημά του η αυτοπροστασία.
Εκτός από την κυκλοφοριακή ροή, παράγοντες που επηρεάζουν και υποβαθμίζουν το ακουστικό περιβάλλον είναι η σύνθεση της κυκλοφορίας (βαριά οχήματα κ.λ.π.) η ταχύτητα κυκλοφορίας, η ύπαρξη διασταυρώσεων, η ανηφορική κλίση του δρόμου, η επιφάνεια και το πλάτος του. Μέσα στο σημερινό status quo, το κράτος έχει μικρή δυνατότητα παρέμβασης - υπό την προϋπόθεση της ύπαρξης πολιτικής βούλησης - μόνο στους δύο πρώτους παράγοντες, για το κοινό όφελος.
Η πιθανή επέμβασή του είναι σημαντικότερη στη δημιουργία φραγμάτων θορύβου όπως είναι οι ζώνες πράσινου (εκτεταμένες και πυκνές πλάτους 10 m οπωσδήποτε), τα τεχνητά φράγματα ήχου. (Διαφανείς επιφάνειες που δημιουργούν πίσω τους ηχητική σκιά), τα ψηλά αναχώματα με χορτάρι, οι πεζόδρομοι (σε μικρότερο βαθμό σημαντικοί σαν φράγματα), όπως επίσης και ο κατάλληλος προσανατολισμός των κτιρίων (ούτε ο νέος ούτε και ο παλιός ΓΟΚ προβλέπουν κάτι τέτοιο).
Αυτό που γενικά χαρακτηρίζεται σαν ηχορύπανση σχετίζεται με τη χρονική μονιμότητα του θορύβου σε μια περιοχή και η οποία έχει κυριολεκτικά καταστρεπτικές επιδράσεις στον ανθρώπινο οργανισμό και την κοινωνική συμπεριφορά.
Στο Α' πανελλήνιο συνέδριο των Εποπτών Δημόσιας Υγείας και με θέμα «Υγιεινή στον Ελλαδικό χώρο» η ψυχίατρος του Αιγινήτειου Νοσοκομείου κυρία Μπεριανάκη είχε τονίσει, όπως μας είπε, τα εξής: «… Η ηχητική αισθητηριακή υπερφόρτιση οδηγεί σε μια προϊούσα διαφοροποίηση της συμπεριφοράς και μια μεταβολή των διαπροσωπικών κοινωνικών σχέσεων που προωθεί την αποατομικοποίηση. Τα φαινόμενα που συνοδεύουν την έκθεση σε περιβάλλον θορυβώδες είναι η διάσπαση της προσοχής και της συγκέντρωσης, η μείωση της ανίχνευσης για περιφερικά ή μη άμεσα συμβάντα, η συρρίκνωση της απαντητικότητας και του εύρους του πεδίου παρατηρητικότητας που έχει ένα υγιές άτομο, η ανάπτυξη της ασύνειδης αποξένωσης χαρακτηριστικό των μεγαλουπόλεων, η απελευθέρωση της λεκτικής συμπεριφοράς, η επιθετική στάση απέναντι στο κοινωνικό περιβάλλον. Η διάρκεια αυτών των φαινομένων που καταλήγουν σε χρόνια αισθητηριακή παγίωση συμπεριφοράς δεν έχει προσδιοριστεί από τις έρευνες. Ίσως διαρκεί 4-6 μήνες και μετά την παύση των ερεθισμάτων θορύβου, πάντως δε πολύ περισσότερο όταν το άτομο ζει μόνιμα σ' αυτό το περιβάλλον. Πρέπει δε να τονισθεί πως το άτομο δεν συνηθίζει ώστε να προσαρμοστεί ακουστικά στο θόρυβο, κάτι που συμβαίνει π.χ. με την αίσθηση της όσφρησης. Έχει επίσης αποδειχθεί πως το μόνιμο stress - πηγή ασθενειών ποικίλων μορφών - και πολλές άλλες οξείες διαταραχές της ψυχοσωματικής ισορροπίας έχουν σαν αίτιο αυτήν την έκθεση σε θορυβώδες περιβάλλον…».
Διαφοροποιημένη παρουσιάζεται η ανάγκη για βοήθεια στο συνάνθρωπο (Βοηθητική συμπεριφορά) σε θορυβώδες περιβάλλον από ότι σε ήσυχο περιβάλλον. Γεγονότα που θα υπέπειπταν στην αντίληψή μας υπό κανονικές συνθήκες, με την επίδραση του θορύβου μένουν απαρατήρητα, γιατί η προσοχή προσανατολίζεται σε ελάχιστα από αυτά και κυρίως σε όσα είναι εκ των προτέρων προγραμματισμένο το άτομο να πράξει. Στην εργασία τους «Επίπεδο Περιβαλλοντικού Θορύβου ως προσδιορίζον στοιχείο της Βοηθητικής Συμπεριφοράς» (Helping Behavior) οι Kenneth Mathews του Γραφείου Σχεδιασμού Νόμου και Δικαιοσύνης του Seattle σιην Washington και Lance Kirkpatrick Canon του Πανεπιστημίου του New Hampshire πειραματίστηκαν χρησιμοποιώντας φοιτητές τους και διαπιστώνουν τα εξής:
Στο πρώτο πείραμα ένας σπουδαστής έχει ανάγκη βοήθειας που σε επίπεδο θορύβου 48 db του την προσφέρουν το 72,2% των συναδέλφων του, σε επίπεδο θορύβου 65 db του την προσφέρουν το 66,7% των συναδέλφων του και σε επίπεδο θορύβου 85 db του την προσφέρουν μόνον το 36,8% των συναδέλφων του. Στο δεύτερο πείραμα σε άλλης φύσης περιστατικό, σε επίπεδο θορύβου 50 db η βοηθητική συμπεριφορά εκδηλώνεται από το 80% των ατόμων που λαμβάνουν μέρος στο πείραμα (χωρίς φυσικά να το γνωρίζουν), ενώ σε επίπεδο θορύβου 87 db αυτή η κατ' εξοχήν κοινωνική συμπεριφορά εκδηλώνεται μόνον από το 15% των συμμετεχόντων.
(Σ.Σ.: Οι οικολόγοι ακόμη δεν σας είναι συμπαθείς;). Οι επιδράσεις του Θορύβου στη Σωματική Λειτουργία όπως αναπτύσσονται στο "Handbook of Noise" της Daryl. Ν. May είναι πολλών μορφών. Ο τρόμος που οφείλεται στην ξαφνική έναρξη του θορύβου και η πίεση του παρατεταμένου θορύβου επηρεάζουν την ικανότητα προσανατολισμού και την αμυντική ικανότητα σε κάθε μορφής θεατό κίνδυνο αντίστοιχα. Οι μη ακουστές επιδράσεις του θορύβου θεωρούνται πως συμβαίνουν σε τρεις φάσεις. Πρώτα υπάρχει ταχεία ένταση των μυών στην ξαφνική έναρξη του θορύβου που οφείλεται στον επηρεασμό των κύριων νευρών κίνησης. Αυτή η ένταση κατόπιν ακολουθείται από ελαφρά μικρότερες επιδράσεις πάνω στο αυτόνομο νευρικό σύστημα που επιφέρουν αλλαγές στο ρυθμό της καρδιάς, τον όγκο της αναπνοής, τη διάμετρο των αιμοφόρων αγγείων, τις αδενικές εκκρίσεις, κ.λπ. Τελικά υπάρχουν οι επιδράσεις που επικεντρώνονται στην ορμονική λειτουργία που ελέγχεται από τον υποθάλαμο του εγκεφάλου. Ο θόρυβος επηρεάζει το καρδιαγγειακό σύστημα και δημιουργεί περιφερειακή αγγειοσυστολή, δηλαδή επιφέρει συρρίκνωση των αιμοφόρων αγγείων στα άνω και κάτω άκρα και στο δέρμα συνέπεια του λιγότερου όγκου αίματος που ρέει σ' αυτά τα μέρη του σώματος, ενώ συγχρόνως παρουσιάζεται αγγειοδιαστολή με αύξηση της ροής του αίματος στο κεφάλι, και αυτό συμβαίνει σε χαμηλό κιόλας επίπεδο θορύβου. Σε υψηλό επίπεδο θορύβου το φαινόμενο είναι το ίδιο και στα άκρα και στο κεφάλι δηλαδή αγγειοσυστολή, που με τη σειρά της οδηγεί σε μειωμένη απόδοση και αδυναμία συγκέντρωσης και σκέψης. Παρουσιάζεται αλλαγή της πίεσης, των καρδιακών κτύπων, της καρδιακής εξόδου και του όγκου του καρδιακού παλμού. Και η αύξηση της πίεσης που δημιουργεί επιβαρύνει επικίνδυνα τους ήδη υπερτασικούς.
Ο θόρυβος επίσης επιφέρει αύξηση της δραστηριότητας του πεπτικού συστήματος και αυτή η αυξημένη κινητικότητα παρουσιάζεται με μορφή κυμάτων συστολής που διαπερνούν τα εσωτερικά όργανα και αναγκάζουν το περιεχόμενο τους (το φαγητό δηλαδή) να περάσει από αυτά πιο γρήγορα δημιουργώντας είτε διάρροια είτε συχνή απώλεια κίνησης στα ευαίσθητα άτομα, αυξημένη έκκριση υδροχλωρικού οξέος στο στομάχι, δυσπεψία ή εμμετό.
Οι επιδράσεις του στην ακουστική λειτουργία είναι καταστρεπτικές ακόμη και στα επίπεδα του κυκλοφοριακού θορύβου. Επίσης τα άτομα που εκτίθενται σ' αυτόν συχνά έχουν ιλίγγους και νυσταγμό, που εμποδίζει το διαχωρισμό της σημαντικής οπτικής πληροφορίας από την ασήμαντη μέσω του εγκεφάλου. Οι μέλλουσες μητέρες που εκτίθενται σε υψηλό θόρυβο έχει παρατηρηθεί πως γεννούν μικρού βάρους βρέφη.
Και όλα τα παραπάνω, σύμφωνα με τα κριτήρια κινδύνου καταστροφής που εισήγαγε ο Jansen συμβαίνουν ή μπορούν να συμβούν πάνω από τα 60 db (Α).
Και ο παραλογισμός με σκληρές δόσεις αντιφάσεων που χαρακτηρίζει την «αναπτυγμένη» βιομηχανική κοινωνία μας φτάνει στο σημείο να επιτρέπει ποινική δίωξη σε νυχτερινά κέντρα διασκέδασης που εκπέμπουν θόρυβο πάνω από 45 db (Α) «προστατεύοντας» τη Δημόσια Υγεία, ενώ δεν κάνει το ίδιο για τους αντικλεπτικούς συναγερμούς που ηχούν χωρίς λόγο γιατί αυτοί προστατεύουν την υπέρτατη αξία της ιδιοκτησίας.
Μια διαδρομή στους δρόμους των στατιστικών αριθμών θα πείσει και τον πλέον αισιόδοξο για το αδιέξοδο στο οποίο οδηγείται η ζωή αυτής της πόλης.
Διαδρομή στους ημερήσιους μέσους όρους αριθμού κυκλοφορίας οχημάτων σε δρόμους όπου οι κάτοικοι έχουν ακόμη την κακή συνήθεια να ζουν (και να κοιμούνται).
Αριθμός οχημάτων ανά ημέρα

Οδός Έτος
75 80 83 87
Αλεξάνδρας 35.028 35.403 39.112 56.369
Κηφισίας 35.947 41.791 42.488 52.192
Μεσογείων 19.913 28.485 31.639 41.296
Βουλιαγμένης 18.803 25.970 29.835 39.043
Εθν. Μακαρίου (Ν. Φάληρο) 22.654 28.702 30.916 45.595

Και αυτό σε συνδυασμό με την αναλογία κατοίκων ανά αυτοκίνητο που είναι περίπου 6:1 ενώ στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες (που αποτελούν ζηλευτό πρότυπο των ομοεθνών μας μαζοχιστών) είναι τουλάχιστον 3:1. Και η αντίδραση των πολιτών;
Καμιά.
Τι μέλλον μπορεί να εξασφαλίσει η απάθεια τους στον τόπο; «… Δεν ενδιαφέρει αν η πόλη είναι άσχημη ή αν υποβιβάζει τους κατοίκους της, αν είναι αισθητικά, πνευματικά ή φυσικά μόλις υποφερτή. Αυτό που μετράει είναι αν οι οικονομικές διαχειρίσεις ακολουθούν τέτοια κλιμάκωση και γίνονται με τόση αποτελεσματικότητα ώστε να ικανοποιούν το μόνο κριτήριο της αστικής επιβίωσης, την οικονομική ανάπτυξη…».
Παρέχει μέτρα προστασίας το Σύνταγμα, το Αστικό και Ποινικό Δίκαιο; Τυπικά ναι.
Η Συνταγματική προστασία απορρέει από το Άρθρο 5 του ισχύοντος Συντάγματος σύμφωνα με το οποίο έκαστος δικαιούται να αναπτύσσει ελευθέρως την προσωπικότητά του… εφ' όσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων» και ο θόρυβος μπορεί να θεωρηθεί σαν προσβολή της προσωπικότητας και παρεμπόδιση της ελευθερίας ανάπτυξής της.
Για να υλοποιηθούν οι κανόνες δικαίου που εκφράζονται στο Σύνταγμα, νομοθετούνται διατάξεις και αυτές που υπάρχουν στον Αστικό Κώδικα είναι το άρθρο 57 περί προστασίας της προσωπικότητας και το άρθρο 1003 περί γειτονικού δικαίου. Στο δε Ποινικό Δίκαιο η προστασία που παρέχεται στον πολίτη βασίζεται στις διατάξεις που προστατεύουν την κοινή ησυχία. Από τις παραπάνω αναφορές φαίνεται πως έχει τη δυνατότητα ο πολίτης να προσφύγει στη Δικαιοσύνη, σε όσες περιπτώσεις ενοχλείται από το θόρυβο που δημιουργεί κάποιος άλλος. Προσφυγή όμως κατά του Ελληνικού Δημόσιου που έχει αποδεχθεί τα όρια της ΕΟΚ και που μολονότι έχει την Υποχρέωση να προστατεύει την Δημόσια Υγεία, δεν το κάνει, κανένα Δικαστήριο δεν πρόκειται να δει ευνοϊκά. Οι νομοθέτες για να προστατέψουν τους Δημόσιους Υπαλλήλους αναφέρουν ρητά στις νομοθετικές διατάξεις πως για να θεωρηθεί ένοχος στις αναφερόμενες περιπτώσεις ο κατηγορούμενος, πρέπει να οδηγήθηκε στην πράξη του από δόλο. Και οι μυστικοσύμβουλοι του κάθε Υπουργού όλων των μέχρι τώρα κυβερνήσεων που έφεραν με τις προτάσεις τους την Αθήνα στο λειτουργικό τέλμα ανάβοντας καντήλι στο βωμό της οικονομολατρείας, είναι καλά κρυμμένοι αφού «δεν είχαν δόλο». Ποιός θα αντέξει το βάρος της ανακίνησης μιας τέτοιας διαδικασίας; Ίσως ένας νέος Σκαρίμπας, ανθρώπινο είδος όμως που στις μέρες μας σπανίζει. Το μεγαλύτερο θύμα αυτής της πόλης, ο απλός κάτοικος της που πρέπει να την ανεχθεί όχι μόνο σαν τόπο εργασίας αλλά και σαν τρόπο ζωής απέχει από τη δράση κρυμμένος στην επίχρυση φυλακή του, αφήνοντας μοιρολατρικά στην καλύτερη περίπτωση τον προσδιορισμό της λύσης του προβλήματος του στις αγαθές προθέσεις και τη «Χριστιανοσύνη» των γραφειοκρατών, ή μη αναγνωρίζοντας στη χειρότερη περίπτωση την ύπαρξη προβλήματος. Η εκφυλιστική αποχή από την υπεράσπιση της φύσης και της ζωής στην πόλη είναι έλλειψη συνείδησης. Και αυτή η έλλειψη συνείδησης γίνεται με τον καιρό μορφή συνείδησης. Η ύπαρξη της πόλης χαρακτηρίζεται από στοιχεία και όρους που αντανακλούν αλλά και αναπαράγουν αμφίδρομα τις ανθρώπινες σχέσεις. Η ύπαρξη του νέφους και του θορύβου αντανακλά αλλά και αναπαράγει την κοινωνική αδιαφορία και αποσύνθεση και την ψυχική διάλυση. Αφημένα να αναπτύσσονται μόνα τους τα στοιχεία της πόλης, υπογράφουν την καταδίκη όχι μόνο της ίδιας αλλά και της ανθρώπινης επικοινωνίας. Το όπιο της προσφερόμενης, από το κράτος και την παραχωρημένη στο εμπόριο τεχνολογία, διασκέδασης οδηγεί τους ενοίκους των επίχρυσων κλουβιών στον εφησυχασμό.
Όσο ο πολίτης δεν αναλαμβάνει τις προσωπικές του ευθύνες απέναντι στη Ζωή τόσο θα δυναμώνουν οι αρνητικές επιδράσεις πάνω της. Ο κοινωνικός παραλογισμός θα εισπράξει το τίμημά του και ο θόρυβος, αυτός ο ύπουλος εχθρός, θα την γκρεμίσει μέσα στη Σιωπή. Τον Ήχο του Απόλυτου. Στο μέλλον.

Decibel ή οε συντομία db είναι η μονάδα μέτρησης της στάθμης πίεσης ήχου ή θορύβου (πίεσης που μεταδίδεται με τον ατμοσφαιρικό αέρα). Αύξηση κατά 10 db (Α) της στάθμης θορύβου ισοδυναμεί με υπερδιπλασιασμό της ηχητικής πίεσης, σύμφωνα με τον τύπο

(1)
\begin{equation} L = [10 log (Pω_a/Pω_o) db (A)] \end{equation}

όπου L η ηχοστάθμη, ΡΑ η ενεργός τιμή της ηχητικής πίεσης στο σημείο μέτρησης και Ρο = 20 μΡΑ η ηχητική πίεση αναφοράς