Jaguar XJR9 group C (1988)
-center-jaguar-xjr9-silk-cut-22-le-mans-1988-1-43-473-p.jpg Πηγή

Τεχνικά χαρακτηριστικά και συμμετοχές στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Σπορ

Article from 4T 230, 11/1989

Tου Στράτη Χατζηπαναγιώτου
THE TOM CAT SHOW: Δεν οδηγούμε (ακόμη) τη Σιλκ Κατ Τζάγκιουαρ γκρουπ C, αλλά ο Σ.Χ. σε ρόλο συνοδηγού, γνωρίζει από κοντά μια ακόμη κατηγορία αγωνιστικών αυτοκινήτων και σας μεταφέρει τις εντυπώσεις του.

«ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΡΟΣΟΧΗ, ο χώρος είναι άβολος και η πίστα ταχύτατη». Ο Πατρίκ Ταμπέ, ο 40χρονος Γάλλος πρώην οδηγός της Φεράρι, έχει αναλάβει να ξεναγήσει και να προετοιμάσει 10-15 δημοσιογράφους που θα συνοδηγήσουν στο… μπάκετ(;) της Τζάγκιουαρ XJR9 γκρουπ C. «Δεν χρειάζεται να ανησυχείτε, έχω οδηγήσει εδώ 6 φορές φόρμουλα 1 από το 1977 και εξάλλου έχουν γίνει από τότε πολλές βελτιώσεις, ώστε η πίστα με τις τέσσερις δεξιές στροφές των 200 χλμ., τη μία των 260 και τη μοναδική αριστερή των 220 χλμ., να γίνει ασφαλέστερη», συμπληρώνει ο Γάλλος πριν δώσει τη σκυτάλη στο δεύτερο οδηγό της ημέρας στον 28χρονο Βρετανό Άντι Γουάλας, που ολοκληρώνει: «Προσοχή χρειάζεται και στα φρένα από τα 300 χλμ. στα… 70 χλμ. για να στρίψουμε στη στροφή Γούντκοτ, όπου το σικέιν στη νέα του μορφή είναι πολύ αργό, ώστε να μειώνεται η μέση ωριαία ταχύτητα».
Εμείς από την πλευρά μας θυμίζουμε σε αναγνώστες και εαυτούς ότι το Σίλβερστοουν, ο τόπος φιλοξενίας μας, είναι μία από τις ταχύτερες πίστες στον κόσμο. Στον τελευταίο αγώνα του Πρωταθλήματος F1, ο ταχύτερος γύρος ήταν 1.14" για τα 4,7 χλμ. της πίστας ενώ στον αγώνα γκρουπ C οι Τζάγκιουαρ «γύριζαν» στο 1.19"! Λίγο αργότερα, μετά τις επεξηγήσεις και μέχρι οι Γάλλοι και οι Έλληνες συνάδελφοι των τηλεοπτικών καναλιών (ζήτω η ιδιωτική TV που είναι και ελληνικό γεγονός) τακτοποιήσουν τις κάμερες μέσα στο πρωτότυπο, μας δίνεται η ευκαιρία να συζητήσουμε με τους «δύο» οδηγούς της ομάδας που έχουν επιστρατευτεί από την TWR και τη Σιλκ Κατ για την περίσταση. Ο Γάλλος στα 40 του ξαναζεί συνδυάζοντας αγώνες γκρουπ (το 1990 θα οδηγήσει και στο πρωτάθλημα IMSA, ώστε να αντιμετωπιστούν οι Ιάπωνες πρωταθλητές με κάθε τρόπο), αγώνες Ράλλυ Ρέιντς (με ένα Λάντα-Πόρσε είναι έτοιμος να νικήσει(;) τα Μιτσουμπίσι και τα «λιοντάρια» στο Ντακάρ) και επιχειρήσεις. Ένα χειροποίητο χρυσό EBEL στο δεξί του χέρι και η προσωπική του Τζάγκιουαρ XJRS στα πιτς προδίδουν ότι τη ζωή
του μοιράζεται και με άλλα όμορφα πράγματα. Ο Βρετανός, μικρόσωμος, λιγομίλητος αλλά συμπαθέστατος, αντιμετωπίζει διαφορετικά το χώρο αφού μόλις τώρα ξεκινάει. Δεν κρύβει τη χαρά του που και το 1990 θα οδηγήσει μαζί με τους Λάμερς, Φερτέ και πιθανότατα τον Έντι Τσίβερ στη… νίκη την εξελιγμένη πλέον Τζάγκιουαρ XJR 11 με τον υπερτροφοδοτούμενο κινητήρα. Και για τους δύο η συγκεκριμένη εκδήλωση είναι μια καλή ευκαιρία για δημόσιες σχέσεις αλλά κυρίως για να δοκιμάσουν το ατμοσφαιρικό αυτοκίνητο εν όψει του τελευταίου αγώνα της χρονιάς στο Μεξικό. Την ευκαιρία δεν αφήνουν να πάει χαμένη και οι μηχανικοί της ομάδας, αφού κάθε τρεις γύρους κατά τη διάρκεια των πιτς- στοπς τους δίνεται η ευκαιρία να συζητήσουν τις εντυπώσεις των οδηγών σχολιάζοντας και τους χρόνους που κυμαίνονται από το 1.20.5 έως το 1.22.5! Η επαγγελματική προσήλωση οδηγών-μηχανικών προβλημάτισε τους ουδέτερους, αλλά - κακά τα ψέματα - μόνο με συνεχή προσπάθεια μπορείς να είσαι διεκδικητής της νίκης σ' ένα χώρο με έντονο συναγωνισμό, που θα γίνει ακόμη πιο έντονος το 1991.
sx1.jpg
Σχήμα 1: Σιλκ Κατ Τζάγκιουαρ XJR-9 λίγο πριν το τέλος. Το γκρουπ C αυτοκίνητο του Βρετανικού εργοστασίου κέρδισε τις 24 ώρες του Λε - Μαν το 1988 και δύο Παγκόσμια Πρωταθλήματα.
sx2.jpg
Σχήμα 2: Άντι Γουάλας - Σ.Χ. λίγο μετά τη συνύπαρξη στο εσωτερικό της εντυπωσιακής Τζάγκιουαρ XJR-9.

Όμως αρκετά είπαμε, γιατί ο Ανδρέας Ριζόπουλος, οικοδεσπότης και φύλακας άγγελος των λίγων Ελλήνων παρισταμένων, μας γνέφει ότι ήρθε η ώρα της αλήθειας.
Χαμογελάμε όταν ο Ρίτσαρντ Γουέστ, ο πολύ δραστήριος Βρετανός υπεύθυνος Τύπου και δημοσίων σχέσεων της TWR μας ρωτάει αν πειράζει που θα «ταξιδέψουμε» με τον περσινό νικητή του Λε Μαν, Άντι Γουάλας και όχι με τον πολυβραβευμένο, πρώην Φεραρίστα, Γάλλο ΠατρίκΤαμπέ. Από την πλευρά μας έχουμε γράψει χίλιες δυο φορές ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι ισοδύναμοι και εμπνέουν τον ίδιο σεβασμό σε όσους γνωρίζουν τα πράγματα. Πού είναι η διαφορά όταν ο Ταμπέ γυρίζει στο 1.20 και ο «μικρός» στο 1.20.5;

Η εμπειρία

Η άφλεκτη φόρμα με τα χρώματα της Σιλκ Κατ που χρησιμοποιούμε για την περίσταση δεν είναι ραμμένη στα μέτρα μας, αλλά αυτό ήταν το μικρότερο πρόβλημα της στιγμής. Στριμωχνόμαστε, στην κυριολεξία, σε ένα αυτοσχέδιο μπάκετ που στηρίζει τη λεκάνη και μέρος της πλάτης, ενώ πιέζουμε τα πόδια αριστερά πάνω στο κέβλαρ, ώστε να μην αγγίξουμε κατά λάθος τα πόδια του οδηγού μας ή ακόμη χειρότερα το συμπλέκτη. Οι συνθήκες δεν είναι οι ιδανικές αλλά η στιγμή είναι κορυφαία ακόμη και για έναν οδηγό αγώνων- δημοσιογράφο. Η «πόρτα» του συνοδηγού κλείνει και μένουμε μόνοι. Ο Σ.Χ., ο Άντι (όταν στρίψεις με 260 χλμ. αποκτάς οικειότητα) και η εγγλέζικη «γάτα» με τη δωδεκακύλινδρη καρδιά. Ο θόρυβος είναι ισχυρός και ευχάριστος. Ο κινητήρας δεν «στριγγλίζει» όπως οι V12 του 1989 στην F1 αλλά θυμίζει άλλες εποχές, όπου τα κυβικά ήταν ο καλύτερος σύμμαχος των τεχνικών στην προσπαθειά τους για τη μέγιστη ιπποδύναμη.
Φεύγοντας από τα πιτς οι ανωμαλίες του δρόμου φτάνουν στη μέση και στη σπονδυλική στήλη. Αποφασίζουμε να κρατήσουμε με τα δύο χέρια την αριστερά τοποθετημένη χειρολαβή - κάτι που μας σώζει όταν μετά από δύο γρήγορες δεξιές και χωρίς ουσιαστικά να μεσολαβεί ευθεία (με αυτοκίνητο παραγωγής είναι ευθεία 100 μέτρων!) στρίβουμε αριστερά στην «Τσάπελ κόρνερ» με τέταρτη ταχύτητα και πάνω από 200 χλμ./ώρα. Δεν αγκαλιαζόμαστε με τον οδηγό μας μόνο και μόνο γιατί κρατάμε το σώμα αριστερά στην πλευρά μας. Οι ζώνες των 6 σημείων έχουν νικηθεί από το βάρος και τα G της πλευρικής επιτάχυνσης. Νωρίτερα όταν γνωρίσαμε την πίστα με μια Τζάγκιουαρ XJRS (διάβασε άλλες γραμμές) οι δύο δεξιές στροφές (Στόου και Κλαμπ), πριν την πίσω ευθεία που οδηγεί στο κλειστό S, μας φάνηκαν σαν ορθές γωνίες των 100 χλμ./ ώρα. Ο Γουάλας απλά επαληθεύει τη θεωρία όπως την ανέπτυξε ο Ταμπέ. Τέταρτη ταχύτητα 180-200 χλμ./ώρα και οι δικές μας ορθές γωνίες γίνονται γρήγορες καμπές για το γκρουπ C αυτοκίνητο, όπως το κινεί ο 28χρονος Βρετανός και όπως θα το κινούσε κάθε κορυφαίος επαγγελματίας. Από την πλευρά μας, δεν συμμετέχουμε, απλά προσπαθούμε να επιβιώσουμε. Δεν υπερβάλλω αλλά… φοβήθηκα. Το κεφάλι μου πήγαινε αριστερά-δεξιά ενώ τα χείλη μου στράβωσαν. Σαφώς δεν φοβήθηκα μη βγούμε από το δρόμο, αφού γνωρίζω καλά την ψυχολογία του επαγγελματία όταν δεν οδηγεί με αντίπαλο το χρονόμετρο, αλλά ο οργανισμός μου δεν ακολούθησε τη λογική μου εκεί στις πρώτες στροφές του Σίλβερστοουν.
sx3.jpg
Σχήμα 3: Όχι δεν είναι στιγμιότυπο ανεφοδιασμού κατά τη διάρκεια αγώνα. Οι άνθρωποι της TWR ετοιμάζουν τη Σιλκ Κατ Τξάγκιουαρ XJR-9 ώστε μερικοί δημοσιογράφοι να γνωρίσουν το γκρουπ C και το Σιλβερστόουν.

Στη μεγάλη ευθεία υπάρχουν τα περιθώρια για λογικές σκέψεις και αυτοσυγκέντρωση. «Να του πω να ελαττώσει ρυθμό;» είναι μια σκέψη που μου πέρασε απ' το νου. Χρόνος όμως για σκέψεις και προτάσεις δεν υπάρχει. Το στροφόμετρο δείχνει 7100 σ.α.λ. και η πέμπτη στο κιβώτιο προδίδει 300 χλμ./ώρα όπως θα διαπιστωθεί αργότερα. Το φρενάρισμα είναι εντυπωσιακό αλλά δεν… με τρομάζει. Συνέρχομαι στο πολύ κλειστό S όπου μου δίνεται η ευκαιρία να διαπιστώσω πόσο ομαλά λειτουργεί ο V12 των 750 ίππων στις χαμηλές στροφές. Το στροφόμετρο έχει κατέβει στις 4500 σ.α.λ. αλλά ανεβαίνει αμέσως εντυπωσιακά μέχρι τις 7400 σ.α.λ. όπου λειτουργεί ο κόφτης. Στην ευθεία των πιτς σαφώς δεν βλέπεις τους υπόλοιπους; που χαμογελούν ούτε βέβαια θυμάσαι να χρησιμοποιήσεις το χρονόμετρο όπως είχες, αφελώς, προγραμματίσει. Απλώς έχεις βρει το κουράγιο σου και έχεις τη δύναμη να σφίξεις τα δόντια εν όψει δεύτερου γύρου.
Τελικά, ακόμη μια φορά η δεύτερη προσπάθεια είναι καλύτερη. Όλα λειτουργούν φυσιολογικά και έχεις τη δυνατότητα να απολαύσεις κάτι το διαφορετικό. Ο συνδυασμός του καθαρά αγωνιστικού αυτοκινήτου της πίστας και του κορυφαίου οδηγού είναι κάτι μοναδικό, ειδικά όταν μπορείς να τον ζήσεις από μέσα. Το αυτοκίνητο δεν γλιστράει αλλά ουσιαστικά «πετάει» με τα τέσσερα από τη μια άκρη της πίστας στην άλλη. Η αίσθηση είναι μοναδική, είναι κάτι από αυτά τα σπάνια που δεν γράφονται. Όλα γίνονται αρμονικά, απλά και πολύ γρήγορα. Σε 1.22" σημειώσαμε δύο φορές 300 χλμ./ ώρα και στρίψαμε πέντε φορές με περισσότερα από 200 χλμ./ώρα. Ό,τι το πιο εντυπωσιακό. Και το αυτοκίνητο; Πολεμική μηχανή. Ίσως όχι τόσο κομψό και ντελικάτο όπως η νέα γενιά των πρωτοτύπων, αλλά γερό, έτοιμο να κινηθεί στο όριο για 24 ώρες. Φτιαγμένο για τους χθεσινούς και σημερινούς αγώνες αντοχής. «Αύριο», που οι κινητήρες θα δουλεύουν στις +10.000 σ.α.λ. αντί στις μόλις 7.400, τότε θα πρέπει να φτιαχτεί και το αντίστοιχο σασί. Στον τρίτο γύρο γράφτηκε ουσιαστικά ο επίλογος μιας ακόμη ξεχωριστής αποστολής. Γυρίζοντας στο 1.30", μας δόθηκε ευκαιρία να ανταλλάξουμε απόψεις με τον οικοδεσπότη μας, που βρήκε φυσιολογικές τις αντιδράσεις μας του πρώτου γύρου. Αργότερα στα πιτς, ακόμη μια φορά κάναμε τις συγκρίσεις μεταξύ αγώνων Ράλλυ και αγώνων ταχύτητα. Προς Θεού, όχι μεταξύ ασφάλτου-χώματος «αυτό» είναι ελληνικό ανέκδοτο που προκαλεί γέλιο. Η διαφορά μεταξύ αγώνων διαφορετικής μορφής εντοπίζεται στη διαφορά μιας πίστας με μια ειδική διαδρομή. Στα Ράλλυ, ο δρόμος αλλάζει, τα δέντρα καιροφυλακτούν. Στην πίστα οι ταχύτητες είναι' εξωπραγματικές. Στα Ράλλυ, μια σειρά από λάθη διορθώνονται. Στην πίστα, αν το αυτοκίνητο γλιστρήσει, τελείωσες.
Και οι δύο μορφές αγώνων έχουν τις ιδιαιτερότητές τους. Έχουν την ομορφιά τους. Έχουν τους «θεούς» τους στα μπάκετς και τους «φανς» είτε στις κερκίδες, είτε στους λόφους δίπλα στις ειδικές διαδρομές. Εμείς υποκλινόμαστε σε όποιον ανήκει είτε στο «τσίρκο» της Φόρμουλα 1, είτε στο «τσίρκο» των γκρουπ C (μαζί τους και ο Έλληνας Κώστας Λος), είτε προσπαθεί για μια θέση στον ήλιο στο δύσκολο χώρο της Φόρμουλα 3000. Δεν προδίδουμε τους «ιπτάμενους» των Ράλλυ αλλά ακόμη μια φορά διαπιστώνουμε, ότι οι ταχύτητες στην πίστα δημιουργούν μια διαφορά που μόνο με την έκφραση «ΣΕΒΑΣΜΟΣ για ΟΛΟΥΣ και όχι ειρωνικά σχόλια, ακόμη και για τον τελευταίο» μπορεί να προσδιοριστεί.

TWR = TOM WALKINSHAW RACING

ΣΤΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ της εκδήλωσης όπου μια σειρά δημοσιογράφων «ταξίδεψαν» στο αριστερό μπάκετ της Τζάγκιουαρ XJR-9 στο Σίλβερστοουν, μας δόθηκε η ευκαιρία να επισκεφθούμε και τις εγκαταστάσεις της TWR στο Κίντλινγκτον, στην περιοχή της Οξφόρδης. Αν ποτέ επισκεφθείτε την περιοχή, δύσκολα θα βρείτε το χώρο, αφού η ουσία και η βρετανική νοοτροπία έχουν νικήσει την πολυτέλεια και την κάθε είδους προκλητικότητα σε επίπεδο προβολής. Ο δραστήριος Βρετανός εγκαταστάθηκε στην περιοχή το 1976 όπου σ' ένα μικρό τότε χώρο εξέλισσε αγωνιστικά αυτοκίνητα για την BMW.
Από τότε πολλά άλλαξαν. Οι επιχειρήσεις του Τομ Γουόκινσο έφτασαν τις 22 (μαζί με την εκμετάλλευση του Σίλβερστοουν!) και τα κεφάλαια κίνησης ξεπερνούν τα 200 εκατομμύρια στερλίνες.
Η καρδιά των επιχειρήσεων παραμένει στη γραφική Οξφόρδη. Αν σας αφήσουν οι φύλακες να πλησιάσετε, θα βρείτε το χώρο μετατροπής των Τζάγκιουαρ XJR-S (διάβασε και τις «γνωριμίες»), το χώρο συντήρησης αυτοκινήτων που προορίζονται για το μουσείο της TWR, το χώρο προετοιμασίας των αγωνιστικών Τζάγκιουαρ XJR9 ή 10 και το χώρο δυναμομέτρησης του κινητήρα.
Την ημέρα που επισκεφτήκαμε τους παραπάνω χώρους, επικρατούσε οργασμός. Με τάξη και συνέπεια, μια σειρά μηχανικών έβαζε τη σφραγίδα Τζάγκιουαρ-σπορτ στις XJR-S. Άλλοι φρόντιζαν δύο Μέτρο 6R4, δύο πρωτότυπα και την πράσινη XJS που είχε κερδίσει το Πρωτάθλημα Τουρισμού το 1982 με οδηγό τον ίδιο τον Τ. W. Την εικόνα ολοκλήρωναν οι άνθρωποι που προετοίμαζαν τις δύο XJR-11 και τη μία XJR-S εν όψει του τελευταίου αγώνα της χρονιάς στο Μεξικό. Σαφώς η εσωτερική εικόνα δεν έχει καμία σχέση με τη «βιτρίνα». Οι εσωτερικοί χώροι είναι ανασκευασμένοι, μοντέρνοι και οι μηχανικοί με μεράκι και υπομονή εργάζονται με τη βοήθεια τέλειου μηχανολογικού εξοπλισμού. Για μας ήταν σημαντικό που γνωρίσαμε από κοντά το χώρο γέννησης των Σιλκ Κατ Τζάγκιουαρ XJR γκρουπ C, αυτοκινήτων με παράδοση που εκπροσωπούν κάτι το ξεχωριστό στο χώρο.
Όμως η TWR δεν περιορίζεται σ' αυτά, αφού εξελίσσει επίσης εξαρτήματα για Μάζντα και για Ρόβερ. Ακόμη στις εγκαταστάσεις της εταιρίας στην Αυστραλία εξελίσσονται τα Χόλντεν Κόμοντορ γκρουπ Α, ενώ στην αντίπερα όχθη, στις Ηνωμένες Πολιτείες, εξελίσσονται οι Τζάγκιουαρ XJR 10, που συμμετέχουν στο Πρωτάθλημα ΙΜSA-Camel GT. Πολλή δουλειά λοιπόν για τον Τομ Γουόκινσο, τον παλιό οδηγό αγώνων που συνδυάζει τις επιχειρήσεις με το αντικείμενο που λατρεύει. Ό,τι καλύτερο.
sx4.jpg