Καύσιμο Πετρέλαιο

Η εποχή του πετρελαίου (Auto Express, 216, Ιούλιος 1985)

ΓΝΩΣΤΟ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ ΕΧΕΙ ΣΥΝΔΕΘΕΙ ΤΟΣΟ ΑΜΕΣΑ ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΙΝΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, ΩΣΤΕ ΔΙΚΑΙΑ ΔΙΝΕΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΣΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΠΟΧΗ.
Προτού ακόμα γεννηθεί ο Χριστός, οι άνθρωποι σε διάφορες χώρες γνώριζαν το πετρέλαιο και το χρησιμοποιούσαν. Στην Ινδία και στην Κίνα το έπαιρναν από πηγάδια, ενώ σε άλλα μέρη είτε άνοιγαν λάκκους, είτε το έβρισκαν ελεύθερο καθώς ανάβλυζε στην επιφάνεια. Στον κόσμο της αρχαιότητας, οι Κινέζοι περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο λαό, είχαν φέρει την τεχνική της διάνοιξης φρεάτων σε επίπεδο τελειότητας.
Η κιβωτός του Νώε είχε στεγανοποιηθεί με στρώμα από άσφαλτο, όπως άλλωστε και η κούνια-καλάθι του Μωϋσή. Οι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν πετρέλαιο στις διαδικασίες ταρίχευσης των νεκρών τους, οι Ρωμαίοι, οι οποίοι το έπαιρναν από τη Σικελία, για να φωτίζουν το ναό του Δία, οι ερυθρόδερμοι της Αμερικής για να στεγανοποιούν τα καλάθια τους για να ταριχεύουν τους νεκρούς τους ή να θεραπεύουν ασθένειες. Αλλά ενώ οι ερυθρόδερμοι το θεωρούσαν σαν θεϊκή ουσία, οι λευκοί άποικοι, αργότερα, το αντιμετώπιζαν αρχικά σαν ένα πολύ μεγάλο μπελά. Διότι, το κάκοσμο υγρό, όλο και έβρισκε τρόπο να γλιστράει μέσα στα πηγάδια που εκείνοι άνοιγαν αναζητώντας φυσική άλμη η οποία θα κάλυπτε τις ανάγκες τους σε αλάτι.
Στην Ευρώπη, η διάνοιξη φρεάτων για άντληση πετρελαίου είχε αρχίσει από τον 15ο αιώνα. Τα πρώτα φρέατα αυτού του είδους διανοίχθηκαν στο Πεσελμπρόν της Γαλλίας, όπου το 1498 είχαν αποκαλυφθεί αμμώδεις εκτάσεις πλούσιες σε πετρέλαιο. Κατά το 1800, φρέατα βάθους 100 ποδών παρήγαν στην περιοχή εκείνη πετρέλαιο, ενώ στα τέλη της δεκαετίας του 1850 το βάθος των φρεάτων της περιοχής είχε φθάσει τα 300 πόδια. Το 1517, ο Λεονάρντο ντα Βίντσι σχεδίασε περιστροφικό γεωτρύπανο που εκινείτο με τα χέρια, το οποίο χρησιμοποιήθηκε στη διάνοιξη πολλών γαλλικών πηγαδιών νερού αλλά όχι και φρεάτων πετρελαίου. Η Ρουμανία θεωρείται η χώρα στην οποία έγινε η πρώτη καταγραφή παραγωγής αργού — 1977 βαρέλια το 1857. Όμως η εκμετάλλευση πετρελαίου με φρέατα στη Ρουμανία είχε αρχίσει ήδη από το δεύτερο ήμισυ του 16ου αιώνα.
Στις ΗΠΑ, στο διάστημα (που τότε το αποκαλούσαν rock oil) το αντλούσαν όταν διαπίστωναν λαθραίες εισροές του στα φρέατα άλμης. Αυτό γινόταν στην Πενσυλβανία, το Οχάιο, το Κεντάκι και τη Δυτική Βιργινία. Η ιστορία των ερευνών και της παραγωγής αργού στις ΗΠΑ αρχίζει από το 1859 κοντά στο χωριό Τίτουσβιλ στην Πενσυλβάνια, στο φρέαρ του «Συνταγματάρχη» Ντρέηκ. Κατά τη διάνοιξη του ανωτέρω φρέατος και όταν οι εργασίες είχαν φθάσει στα 69,5 πόδια, ο Ντρέηκ ανακάλυψε πετρέλαιο κάνοντας έτσι την αρχή στην εμπορική εκμετάλλευση του αργού στις ΗΠΑ με 25 βαρέλια ημερησίως προς 18 δολάρια το βαρέλι. Τρία χρόνια αργότερα, η τιμή είχε πέσει στα 10 σεντς ανά βαρέλι καθώς η παραγωγή αυξανόταν με ταχύ ρυθμό.
Στη διάρκεια των δεκαετιών 1880 και 1890 οι έρευνες για ανακάλυψη κοιτασμάτων μετατοπίσθηκαν δυτικότερα της Πενσυλβάνια και μέχρι το 1900 αρκετά γεωτρύπανα δρούσαν σε 15 πολιτείες των Ηνωμένων Πολιτειών. Στις αρχές του αιώνα μας, μεγάλα κοιτάσματα είχαν ανακαλυφθεί στην Καλιφόρνια και την Οκλαχόμα, αλλά κυρίως στο Τέξας, όπου στις 10 Ιανουαρίου 1901 το κοίτασμα «Spindletop» της περιοχής Μπώμοντ εκτίναξε πετρέλαιο σε ύψος 200 ποδιών.
Αρχικά, το πετρέλαιο χρησιμοποιήθηκε στις ΗΠΑ κυρίως για φωτισμό δηλαδή σε λάμπες κηροζίνης. Το φαλαινόλαδο το οποίο χρησιμοποιούνταν για τον σκοπό αυτό μέχρι τότε, είχε γίνει ακριβότερο καθώς ο αριθμός των φαλαινών μειωνόταν, με αποτέλεσμα να αρχίσει ο κόσμος να φοβάται ότι σύντομα θα ξαναγύριζε στην εποχή των κεριών: Το πρώτο υποκατάστατο του φαλαινελαίου ήταν η κηροζίνη η οποία παραγόταν από απόσταξη άνθρακα. Η κηροζίνη αυτή έδινε λαμπρότερο φως και κόστιζε πιο λίγο απ' το μισό του κόστους του φαλαινελαίου.
Στο μεταξύ, τα φαρμακεία άρχισαν να πωλούν πετρέλαιο — με το όνομα «Σενέκα Όιλ» — σαν φάρμακο κατάλληλο για πάσα νόσο! Στη Νέα Υόρκη, το 1857 ο Α. Φέρρις ανακάλυπτε τρόπο διύλισης του αργού με τον οποίο το τελευταίο απέβαλε την οσμή του. Στη συνέχεια κατασκεύασε μαζικά μια λάμπα η οποία έκαιγε το «Σενέκα Όιλ» δηλ. την κηροζίνη. Όμως, ακριβώς όπως το πετρέλαιο εκτόπισε το φαλαινέλαιο στο φωτισμό, έτσι και ο ηλεκτρισμός εξετόπισε την κηροζίνη με την εφεύρεση της ηλεκτρικής λυχνίας. Νέες χρήσεις έπρεπε να ανακαλυφθούν για το πετρέλαιο και, φυσικά, η ενέργεια ήταν το λογικά επόμενο.
Αρχικά, ο άνθρωπος διέθετε μόνο τη μυϊκή του δύναμη για να εξεύρει την ενέργεια που χρειαζόταν για τις ανάγκες του. Με τα χρόνια, έμαθε να χρησιμοποιεί τον άνεμο, την πτώση των νερών, τα ζώα και τη φωτιά. Η φωτιά χρησιμοποιούνταν για θέρμανση, φωτισμό και μαγείρεμα. Συνδυάζοντας το νερό με τη φωτιά, ο άνθρωπος πέτυχε να παράγει τον ατμό. Αργότερα εφεύρε την εμβολοφόρο μηχανή και τελικά τον ατμοστρόβιλο. Με τις εφευρέσεις του αυτές καθώς και με την έλευση του ηλεκτρισμού, ο άνθρωπος κατόρθωσε να αυξήσει την παραγωγή των εργοστασίων του. Όμως, ήταν η μηχανή εσωτερικής καύσης που έδωσε στον άνθρωπο τροχούς για να αλωνίζει τον πλανήτη και φτερά να πετάει πάνω από αυτόν και που του ανέβασε το επίπεδο ζωής σε ύψη αδιανόητα γι' αυτόν εδώ και εκατό μόλις χρόνια. Έτσι, η ζήτηση για ενέργεια μετατοπίστηκε από το ξύλο σαν το κύριο καύσιμο, στον άνθρακα στα τέλη του 19ου αιώνα και στο πετρέλαιο στα μέσα του εικοστού, από ανανεώσιμες δηλαδή πηγές ενεργείας, σε μη ανανεώσιμα απολιθωματικά καύσιμα.
Η ανάγκη για πετρέλαιο άρχισε να μεγαλώνει με την ανάπτυξη του αυτοκινήτου. Η ανάπτυξη της βιομηχανίας πετρελαίου στις ΗΠΑ υπήρξε πολύ γρήγορη, παράλληλα προς τη μεγέθυνση της αυτοκινητοβιομηχανίας στον 20ό αιώνα. Επειδή το πετρέλαιο είναι υγρό είναι πιο εύχρηστο στη σύγχρονη τεχνολογική οικονομία μας σε σχέση με άλλες πηγές πρωτογενούς ενεργείας. Το πετρέλαιο χρησιμοποιείται και σε άλλους τομείς πέραν του ενεργειακού, π.χ. στην πετροχημική βιομηχανία, για την παραγωγή οργανικών χημικών όπως πλαστικών και συνθετικών ινών, για τη διάστρωση δρόμων ή στεγών (πίσσα), για τη λίπανση μηχανών (λιπαντικά), για φάρμακα στην φαρμακοβιομηχανία, ακόμη και για τρόφιμα που τρώμε. Η πετρελαιοβιομηχανία είναι η τρίτη σε μέγεθος βιομηχανία των ΗΠΑ, υπολειπόμενη μόνο της αγροτικής βιομηχανίας και της βιομηχανίας προσφοράς ειδών κοινής ωφελείας — ηλεκτρισμού, επικοινωνιών, αερίου — από πλευράς στοιχείων του ενεργητικού.
Με την ανάπτυξη της νέας βιομηχανίας και τη συνεχώς αυξανόμενη ζήτηση για βενζίνη για τα νέα αυτοκίνητα, οι εταιρείες πετρελαίου αναγνώρισαν τελικά την προσφορά των γεωλόγων και αφού αποδέχθηκαν το γεγονός ότι το έργο της ανεύρεσης πετρελαίου είναι δουλειά γεωλόγων. Οι ειδικευμένοι στο πετρέλαιο γεωλόγοι, οι οποίοι άρχισαν να έρχονται στο προσκήνιο μετά τον Α" Παγκόσμιο Πόλεμο, βασίζονται στους χάρτες. Η τεχνική της αεροχαρτογράφησης και της αεροφωτογράφησης η οποία αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια του πολέμου πρόσφερε στους γεωλόγους έναν πακτωλό λεπτομερειών στα θέματα γεωλογικών χαρακτηριστικών. Εκτός από τη βελτίωση που επήλθε στους χάρτες, η μικροσκοπική εξέταση τεμαχιδίων του υπεδάφους στο οποίο διανοίγεται κάθε φρέαρ, αποτέλεσε αναπόσπαστο τμήμα της δουλειάς του γεωλόγου. Η μικροπαλαιοντολογία εισήχθηκε στα πανεπιστήμια και η στερουμένη ακριβείας επιστήμη της ανέρευσης και παραγωγής πετρελαίου, άρχισε να γίνεται όλο και πιο ακριβής καθώς ενισχυόταν από τη φυσική, τη χημεία και τη μηχανική.
Όταν ο γνωστός γεωλόγος και ανεξάρτητος παραγωγός πετρελαίου Μισέλ Χαλμπάουτυ ρωτήθηκε εδώ και μερικά χρόνια για το πόσοι πραγματικοί εντοπιστές πετρελαίου υπήρχαν ανάμεσα στα 20.000 μέλη της Αμερικανικής Ενώσεως Γεωλόγων Πετρελαίου, απάντησε: 2% ή 500 άτομα. Ο ίδιος προειδοποιεί ότι η πετρελαιοβιομηχανία θα εξαφανιστεί εάν οι νέες ανακαλύψεις δεν συμβαδίσουν με την επεκτεινόμενη κατανάλωση πετρελαϊκών προϊόντων. Ο Χαλμπάουτυ παροτρύνει τους γεωλόγους να χρησιμοποιήσουν τις υπάρχουσες γεωλογικές γνώσεις προκειμένου να αναπτύξουν και να δώσουν ζωή σε νέες ιδέες στον τομέα της αναζήτησης νέων κοιτασμάτων. Τα μεγάλα κοιτάσματα του μέλλοντος βρίσκονται παγιδευμένα σε χώρους όπου η παγίδευση είναι λιγότερο εμφανής από όσο ήταν εμφανής στα κοιτάσματα του παρελθόντος — στρατογραφικές παγίδες, παλαιογεωμορφική δυσαρμονία κ.λπ. Η γεωλογία δεν είναι επιστήμη μεγάλης ακρίβειας. «Γι' αυτό και η γεωλογία είναι τόσο γοητευτική. Ο γεωλόγος έχει να κάνει με τα μυστήρια της φύσης», δηλώνει.
Υπάρχουν 600 περίπου καθιζηματικές λεκάνες στον κόσμο, εξαιρουμένων εκείνων των μεγάλου βάθους ωκεανών. Περί τις 170 λεκάνες, οι οποίες βρίσκονται σε περιοχές του μη κομμουνιστικού κόσμου είναι σε μεγάλο βαθμό ανεξερεύνητες και θεωρούνται συνοριακές περιοχές.
Αυτός είναι ένας πολύ μεγάλος ορίζοντας ο οποίος προσφέρει απεριόριστες ευκαιρίες για ερευνητικές μεθόδους, που τις χαρακτηρίζει πηγαιότητα σκέψης, επινοητικότητα και ιδιοφυία.
Ο Χαλμπάουτυ δεν ήταν ο μόνος ο οποίος συνιστούσε ένθερμα τη συνεχή εξερεύνηση. Προτού πάρει τη σύνταξή του από την εταιρεία Γκολφ Όιλ το 1965, ο δόκτωρ Χόλλις Χέντμπερκ, συντονιστής των ερευνητικών ανά τον κόσμο δραστηριοτήτων της Γκολφ Όιλ, είχε πείσει την εταιρεία του να σχεδιάσει και να κατασκευάσει ένα μέσο υποθαλάσσιων ερευνητικών δραστηριοτήτων. Το αποτέλεσμα αυτής της πρότασης ήταν το Γκάλφρεξ, ένα μετασκευασμένο αλιευτικό, το οποίο αποτέλεσε το πρώτο ερευνητικό σύστημα που χρησιμοποιήθηκε ποτέ από ιδιωτική εταιρεία. Οι αντικειμενικοί σκοποί του προγράμματος ήταν η χαρτογράφηση των χαρακτηριστικών της επιφανείας των λεκανών, ο καθορισμός του όγκου των ιζημάτων, ο προσδιορισμός της γεωμορφίας και των γεωλογικών στρωμάτων και η αναζήτηση πιθανών κοιτασμάτων πέραν των υφαλοκρηπίδων. Το Γκάλφρεξ οδήγησε στην ανακάλυψη αρκετών κοιτασμάτων καθώς και αρκετών νέων λεκανών οι οποίες παρουσίαζαν προοπτικές. Ακόμη, τα στοιχεία τα οποία συγκέντρωσε, βοήθησαν διάφορα ωκεανογραφικά προγράμματα τόσο του Εθνικού Ιδρύματος Επιστημών των ΗΠΑ όσο και άλλων μεγάλων ωκεανογραφικών ινστιτούτων της χώρας αυτής.
Το Μάιο του 1974, η Γκολφ Όιλ πρόσθεσε και ένα δεύτερο πλοίο στο σύστημα υποθαλάσσιων ερευνών το οποίο είχε οργανώσει. Όταν το υπερσύγχρονο πλοίο υποθαλασσίων γεωφυσικών ερευνών βαπτίσθηκε, του δόθηκε το όνομα Χόλλις Χέντμπερκ.
Μπορεί να λεχθεί πως η βιομηχανία πετρελαίου έχει φθάσει πλέον στα μέσα του ποταμού. Όμως, είναι αδύνατο να πει κανείς πού βρισκόμαστε σήμερα μια και το μέλλον είναι άγνωστο. Οι προβλέψεις που γίνονται για τη βιομηχανία πετρελαίου συγκαταλέγονται μεταξύ των χειροτέρων, αφού οι προβλέποντες και οι προγραμματιστές πρέπει να παίρνουν υπόψη τους την εκάστοτε κατάσταση της οικονομίας, η οποία όμως βασίζεται σε ανθρώπινες πολιτικές, στις καιρικές συνθήκες (και ασφαλώς ούτε ο άνθρωπος, ούτε ο καιρός διακρίνονται για τη σταθερότητά τους) και στον άγνωστο παράγοντα των πετρελαϊκών αποθεμάτων.
Έχει καταστεί σαφές σε ορισμένους ερευνητές ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα επικοινωνίας μεταξύ της βιομηχανίας και του κοινού. Η παρεξήγηση αρχίζει με τη λέξη «πετρέλαιο». Το πετρέλαιο υπάρχει στο υγρό (αργό), σαν αέριο (φυσικό αέριο) ή σαν στερεό (άσφαλτος). Είναι κυρίως οργανικής προέλευσης και πιθανόν να προέρχεται από μικροσκοπικά κατάλοιπα φυτών και ζώων, τα οποία κατακάθισαν ανάμεικτα με λάσπες, άμμους και άλλα καθιζήματα και τάφηκαν σε ιζηματικές λεκάνες. Με τη συνεχώς αυξανόμενη θερμοκρασία λόγω του βάθους της ταφής το οποίο συνεχώς μεγάλωνε, με την προσθήκη νέων ιζημάτων, η οργανική ύλη άρχισε να αποβάλλει υγρό πετρέλαιο (αργό και αέριο). Αυτό ωθείται να βγει από το βράχο - πηγή του συνήθως σχιστόλιθος ή ασβεστόλιθος μέσω της πίεσης την οποία ασκούν υπερκείμενοι βράχοι ή λόγω άλλων αιτιών με αποτέλεσμα να μεταγγίζεται σε περισσότερο πορώδη βρόχινα ρεζερβουάρ (όπως π.χ. αμμόλιθους ή σπασμένους ασβεστόλιθους). Η επιβεβαίωση της ύπαρξης πετρελαίου μπορεί να γίνει μόνο με γεώτρηση στην πιθανή περιοχή παγίδευσης του πετρελαίου.
Δεν υπάρχουν φυσικοί πόροι παρά μόνο όταν αναγνωριστούν από τον άνθρωπο σαν τέτοιοι και αφού προηγουμένως εκείνος έχει βρει τρόπους για να αξιοποιεί τους πόρους αυτούς. Λόγω της χημικής φύσης του, το πετρέλαιο μπορεί να χωριστεί από τη διασπαστική διύλιση σε πολλά και διαφορετικά προϊόντα — υγροποιημένα αέρια, βενζίνη, κηροζίνη, καύσιμα αεριωθουμένων, distillates, λιπαντικά, fuel gas, μαζούτ, άσφαλτο, χημικά και διαλυτικά. Τα προϊόντα που αποδίδονται σε μεγαλύτερη ποσότητα ανά μονάδα διυλιζομένου αργού είναι η βενζίνη, τα καύσιμα αεριωθουμένων και το ακάθαρτο πετρέλαιο (ντίζελ).
Τα επιβεβαιωμένα αποθέματα αργού μεταβάλλονται σταθερά ανάλογα με τις εμπειρίες που προκύπτουν από την παραγωγή και την ανάπτυξή του, αλλά και από οικονομικούς συντελεστές. Οι οικονομικοί συντελεστές — το κόστος διάνοιξης φρεάτων, το κόστος παραγωγής, επεξεργασίας και διακίνησης του πετρελαίου και η τιμή που διαμορφώνεται στην αγορά — επηρεάζουν σημαντικά το συνυπολογισμό νέων αποθεμάτων στα ήδη επιβεβαιωμένα. Οι ποιότητες του αργού διαφέρουν από κοίτασμα σε κοίτασμα και κατά συνέπεια και η τιμή ποικίλλει. Το πετρέλαιο θα παραχθεί μόνο εάν η τιμή πώλησής του καλύπτει τα έξοδα και τις δαπάνες άντλησής του από τη γη. Η τεχνολογία στην πετρελαιοβιομηχανία έχει βελτιωθεί λόγω της συνεχούς επιστημονικής έρευνας που εκτελούν οι εταιρείες πετρελαίου. Αυτή η βελτιωμένη τεχνολογία έχει επιτρέψει στις εταιρείες όχι μόνο να σκάβουν βαθύτερα, αλλά και να ανακαλύπτουν περισσότερα κοιτάσματα λόγω των καλύτερων ερευνητικών μέσων που τώρα διαθέτουν.
Οι γεωλόγοι μεταβάλλουν συνεχώς προς τα άνω τους υπολογισμούς τους για τους όγκους πετρελαίου που κρύβει στα έγκατά της η Γη στις ΗΠΑ και στις υπόλοιπες περιοχές του κόσμου. Υπήρξαν, βεβαίως, αρκετές πρόωρες προβλέψεις που απέκλειαν την ύπαρξη πετρελαίου για την παραγωγή κηροζίνης, που θα φώτιζε τα σπίτια και τις επιχειρήσεις της Αμερικής. Μια από τις πιο περίφημες εκείνες αρνητικές προβλέψεις ήταν αυτή του γεωλόγου Τζον Άρτσμπολντ, ο οποίος, πίσω στη δεκαετία του 1890 στοιχημάτισε να πιει κάθε σταγόνα πετρέλαιο που θα ανακαλύπτονταν δυτικά του Μισισιπή — τόσο σίγουρος ήταν ότι δεν υπήρχε πετρέλαιο!
Οι πιο λογικές προβλέψεις άρχισαν γύρω στα 1908, όταν η Υπηρεσία Γεωλογικών Ερευνών των ΗΠΑ υπολόγισε τα αποθέματα της χώρας από 10 έως 24,5 δισεκατομμύρια βαρέλια. Το πρώτο έτος στο οποίο υπήρξαν στοιχεία πετρελαϊκών αποθεμάτων σε παγκόσμια βάση ήταν το 1938. Το έτος εκείνο, τα παγκόσμια αποθέματα είχαν υπολογιστεί σαν ισοδύναμα προς τις ανάγκες 12 ετών!
Μέχρι το 1978, οι εκτιμήσεις είχαν μεταβληθεί άρδην. Τα εντός ΗΠΑ αποθέματα υπολογίζονταν τώρα σε 240 δισεκατομμύρια βαρέλια ενώ το σύνολο των παγκοσμίων αποθεμάτων σε 2 τρισεκατομμύρια. Αυτά τα τελευταία στοιχεία αποτελούν μέχρι σήμερα τη βάση των υπολογισμών των μεγάλων αμερικανικών εταιρειών πετρελαίου της Υπηρεσίας Γεωλογικών Ερευνών των ΗΠΑ και των πιο σημαντικών εταιρειών παροχής συμβουλών.
Εντούτοις ο αριθμός των δυο τρισεκατομμυρίων ίσως αποδειχθεί χαμηλός, όπως συνέβη και με άλλες εκτιμήσεις που είχαν γίνει νωρίτερα. Όταν διατυπώθηκε η πρόβλεψη του 1908 για τα αποθέματα των ΗΠΑ, το βαθύτερο φρέαρ το οποίο είχε διανοίγει στη χώρα είχε βάθος 5.700 ποδιών. Σήμερα, οι γεωτρήσεις υπερβαίνουν τα 30.000 πόδια και μ' αυτές τις βαθύτερες γεωτρήσεις το πετρέλαιο και το αέριο που ανακαλύπτονται είναι περισσότερα. Η αύξηση των εκτιμήσεων για τον πιθανό όγκο των αποθεμάτων είναι συνάρτηση της τεχνολογίας, των οικονομικών και της ευφυΐας και ο μόνος τρόπος για να επιβεβαιώσεις εκείνο το οποίο υπολογίζεις είναι να εκτελέσεις γεώτρηση. Κατά συνέπεια, οι εκτιμήσεις για τα αποθέματα πετρελαίου ανά την υφήλιο δεν παρουσιάζουν υψηλό συντελεστή ακριβείας.
Εκείνο το οποίο δεν γίνεται αρκετά κατανοητό στο κοινό είναι οι σχέσεις μεταξύ επενδύσεων και προσφοράς ενέργειας. Στη βιομηχανία πετρελαίου ο χρόνος ο οποίος μεσολαβεί από την έναρξη μιας εξερευνητικής δραστηριότητας για τον εντοπισμό κοιτάσματος πετρελαίου μέχρι την παραγωγή του τελικού προϊόντος, ανέρχεται κατά μέσο όρο σε επτά έτη. Άφθονο λοιπόν κεφάλαιο εργασίας πρέπει να υπάρχει στη διάθεση της συγκεκριμένης εταιρείας προκειμένου να υποστηριχθεί η επέκταση. Τα τελευταία χρόνια, τα στοιχεία κόστους έχουν διπλασιαστεί λόγω μεταφοράς των ερευνητικών δραστηριοτήτων σε πιο δύσκολες περιοχές, λόγω μισθωμάτων τα οποία πρέπει να καταβάλλονται στην κυβέρνηση για τις περιοχές τις οποίες η τελευταία εκχωρεί προς εξερεύνηση, λόγω του πληθωρισμού και, τέλος, λόγω ενός νέου στοιχείου κόστους, του κόστους προστασίας του περιβάλλοντος.
Από ιδιωτικές εκτάσεις η αμερικανική πετρελαιοβιομηχανία έχει αναπτύξει άφθονους πόρους και έχει κάνει τη δουλειά αυτή φθηνά. Αυτό όμως τώρα έχει αλλάξει διότι το πετρέλαιο που βρισκόταν σε ιδιωτικές εκτάσεις έχει περίπου εξαντληθεί. Έτσι η βιομηχανία πετρελαίου πρέπει τώρα να στραφεί προς το μεγαλύτερο γαιοκτήμονα των ΗΠΑ — την Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση — η οποία κατέχει το ένα τρίτο της συνολικής επιφάνειας του εδάφους των ΗΠΑ καθώς και η μετατόπιση της υφαλοκρηπίδας. Αυτή η μετατόπιση από τις ιδιωτικές εκτάσεις στις δημόσιες έχει διογκώσει σημαντικά το κόστος ενεργείας στις ΗΠΑ. Μόνο το 1981, η Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση εισέπραξε 10,1 δισεκατομμύρια δολάρια από μισθώματα και ρόγιαλτις από τις εταιρείες πετρελαίου. Αυτές οι κυβερνητικές εισπράξεις ανεμένετο να φθάσουν τα 18 δισεκατομμύρια δολάρια το 1983, σύμφωνα με τον υπουργό Εσωτερικών Τζέημς Ουάτ. Κατά συνέπεια, είναι άδικο να μεμφόμαστε μόνο τον ΟΠΕΚ για την αύξηση των τιμών του πετρελαίου, διότι υπάρχουν κι άλλα στοιχεία κόστους τα οποία αυξάνουν.
Το 1974 το βρετανικό περιοδικό Εκόνομιστ προέβλεψε ότι ο κόσμος πρόκειται σύντομα να βρεθεί μπροστά σε μια ανησυχητική υπεραφθονία καυσίμων. Το περιοδικό έδινε παραδείγματα ελλείψεων οι οποίες είχαν οδηγήσει στη συνέχεια σε πλεονασματικές καταστάσεις, όπως π.χ. οι προβλέψεις στη δεκαετία του 1940 για παγκόσμια έλλειψη βουτύρου, οι οποίες είχαν οδηγήσει σε «βουνά» βουτύρου μέσα σε μια δεκαετία. Η έλλειψη πετρελαίου η οποία παρατηρήθηκε την περίοδο 1972-73 ακολουθήθηκε από μια υπεραφθονία η οποία άρχισε να αναπτύσσεται το 1977 μετά την έναρξη παραγωγής πετρελαίου στη Βόρειο Κλιτύ της Αλάσκας και μετά την αύξηση της παραγωγής στη Βόρειο Θάλασσα. Οι χρόνοι οι οποίοι μεσολαβούν μέχρι την έναρξη της παραγωγής έχουν σημασία, όταν η τιμή αυξάνεται ο κύκλος της υπερπαραγωγής αρχίζει. Όταν η αγορά στέλνει το μήνυμα «προχωρήστε», αρχίζουν να γίνονται επενδύσεις είτε στο αντικείμενο το οποίο τελεί υπό έλλειψη είτε σε υποκατάστατά του. Η παγκόσμια παραγωγή πετρελαίου ανερχόταν σε 21 δισεκατομμύρια βαρέλια (58,8 εκατομ. βαρ. ημερησίως) το 1976 και 22 δισεκατομμύρια (60 εκατομμύρια βαρ, ημερησίως) το 1977. Τα επιβεβαιωμένα παγκόσμια αποθέματα αργού ανέρχονται σε 641,6 δισεκατομμύρια βαρ. το 1979, όταν ο μέσος παγκόσμιος όρος ροής του πετρελαίου έφθανε το ύψος-ρεκόρ των 62,7 εκατομ. βαρ. ημερησίως. Το 1980 η παγκόσμια παραγωγή πετρελαίου έπεφτε στα 59,8 εκατομμύρια βαρ. ημερησίως ενώ το 1981 έπεφτε ακόμα περισσότερο στα 56 εκατομμύρια λόγω της παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης. Οι επανειλημμένες αυξήσεις των τιμών το 1979 και 1980 είχαν σαν αποτέλεσμα τη μείωση της ζήτησης, καθώς οι καταναλώτριες χώρες υφίσταντο την ύφεση. Η μείωση της ζήτησης είχε σαν συνέπεια την πτώση της παραγωγής, η οποία με τη σειρά της επέφερε πτώση των τιμών το 1982.
Η αύξηση της ενεργειακής κατανάλωσης βαδίζει παράλληλα με την οικονομική ανάπτυξη και αντικατοπτρίζει τη συσσώρευση κεφαλαίου. Η περικοπή στην ενεργειακή κατανάλωση θα σήμαινε περιορισμό των ρυθμών συσσώρευσης κεφαλαίου και οικονομικής ανάπτυξης. Βαθιές περικοπές στην κατανάλωση ενέργειας θα μπορούσαν να καταστρέψουν την οικονομία οποιασδήποτε χώρας. Καθώς οι τιμές ανεβαίνουν οι προσπάθειες εξοικονόμησης ενέργειας γίνονται ο κανόνας στις πέντε μείζονες αγορές - μεταφορών, βιομηχανίας, κατοικιών, επιχειρήσεων και καταστημάτων και παραγωγής ηλεκτρισμού.
Η παγκόσμια παραγωγή πετρελαίου θα συνεχίσει να αυξάνεται για πολλά ακόμη χρόνια. Καμιά άλλη μορφή ενεργείας δεν είναι επί του παρόντος σε θέση να τη διαδεχτεί. Οι άντρες και οι γυναίκες, λοιπόν, που διαθέτουν λογική, θα αναζητήσουν τα μέσα και τους τρόπους ανάπτυξης του πλήρους δυναμικού του πετρελαίου προκειμένου να κερδίσουν χρόνο για την ανάπτυξη άλλων εναλλακτικών πηγών ενεργείας. Οι υψηλότερες τιμές θα επιτρέψουν τεχνολογικές προόδους για την αύξηση των όγκων πετρελαίου, που θα μπορούν να αντλούνται από κάθε κοίτασμα και για τη βελτίωση των συνθετικών καυσίμων.
Η πιο σημαντική μεταβολή από την εποχή της έναρξης της εποχής του πετρελαίου είναι η ικανότητά μας να περιφερόμαστε κατά βούληση στον πλανήτη μας με ταχύτητες οι οποίες είναι πολλές φορές απίστευτες. Μπορούμε τώρα να μεταφέρουμε τους εαυτούς μας, τις οικογένειες και τα υπάρχοντά μας πάνω από ηπείρους ή ωκεανούς, να αλλάξουμε επάγγελμα ή τρόπους διαμονής και να κατοικούμε αρκετά μακριά από τους τόπους εργασίας μας. Μπορούμε να βλέπουμε, να γνωριζόμαστε και να δουλεύουμε μαζί, με ατέλειωτους αριθμούς ανθρώπων που ανήκουν σε άλλες φυλές και εθνικότητες. Δεν είμαστε πλέον φυλακισμένοι σε μια γειτονιά. Μια ερώτηση στην οποία ίσως δε δοθεί απάντηση ποτέ είναι το κατά πόσο μια τόση ελευθερία κινήσεων μας έχει κάνει πιο ανήσυχους, λιγότερο υπεύθυνους και επομένως χωρίς ρίζες. Η συνεχής κίνηση αποσπά κάποιο τίμημα από τη φύση του ανθρώπου. Κάποιο παράδοξο λοιπόν απορρέει από την εποχή του πετρελαίου. Οι τρεις μεγάλες βιομηχανίες, δηλαδή η πετρελαϊκή, η των αυτοκινήτων και η αεροπορική, μας έχουν προσφέρει δυνατότητες αλλαγών μέσω της κίνησης, όμως έναντι ποίας τιμής;