Renault Clio I Maxi (1995)
itemsPhotosEncrypter.php?0-41228.jpg Πηγή

Τεχνικά στοιχεία και αποτελέσματα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ

Article from 4T 311, 8/1996

Πρωτότυπο άρθρο
του Στράτη Χατζηπαναγιώτου
φωτογραφίες: Βασίλης Γιαννακόπουλος, Θάνος Ηλιόπουλος

VIVE LE SPORT: Όταν έχεις ζήσει τα πάντα σε ένα χώρο που υπηρέτησες πιστά επί 35 χρόνια, ο επίλογος παίρνει άλλες διαστάσεις. Τοποθετείται υπεράνω επιδόσεων και συναγωνισμού. «Μπροστάρης» ο Λεωνίδας. Μαζί του η Μαρία Κορρέ, ο Χρήστος Σμυρνιός, οι συνεργάτες τους και η… Κλειώ. Μεγάλα φτερά μπροστά, αεροτομή τύπου F1 πίσω, δίλιτρος κινητήρας με ροπή τρίλιτρου και διάφορα άλλα. «Το σπορ ζει» και η σοβαρότητα ήταν και παραμένει το κυρίαρχο στοιχείο. Παίρνουμε γεύση από την εξελιγμένη Κλειώ και με την ευκαιρία υπενθυμίζουμε την 35χρονη ιστορία του Λεωνίδα….

«Αλλάξαμε τη θέση οδήγησης για να φτάνεις, την απαλλάξαμε από τη σκόνη του Ακρόπολις, διαλέξαμε δύο λάστιχα με μους και… δική σας».

Δε συνομιλείς στον ενικό με το Χρήστο Σμυρνιό, τη φυσιογνωμία που κρύβεται πίσω από τα «αγωνιστικά του Λεωνίδα». Πρόκειται για έναν εξαιρετικό κύριο με μεταπτυχιακές σπουδές σε αγωνιστικές εκδόσεις των Αουντι, Πόρσε, Ρενό κ.λπ. Τα περί ευγενικής συμπεριφοράς είναι αποτέλεσμα φοίτησης σε άλλο Πανεπιστήμιο όπου κοσμήτωρ ήταν και παραμένει ο οδηγός του, Λεωνίδας. Ιδιοκτήτης-χειριστής των πολεμικών μηχανών που εξελίσσει και συντηρεί ο Χρήστος με τους συνεργάτες του. Οι γνωστοί Κώστας Σμυρνιός, Γιάννης Τσούρτης, Θανάσης Καλογερόπουλος και άλλοι 3-4 τεχνικοί με όρεξη, γνώσεις και καθόλου ύφος.
Επί του προκειμένου μετά τη δικαιολογημένη 12μηνη αναμονή βρεθήκαμε με τη βαμμένη κίτρινη Κλειώ σε έκδοση κιτ καρ στην Ανάβυσσο ακριβώς 4 ημέρες μετά το Ράλι Ακρόπολις.
Το μπάκετ της Σπάρκο σε «περίπου καλή» θέση (το ιδανικό προέκυψε στη συνέχεια) και πάμε αναγνωριστικά με το Χρήστο Σμυρνιό παραπλεύρως. O επιλογέας έχει πιο κοντή και πιο ευχάριστη διαδρομή σε σχέση με το Ουίλιαμς GR. A, ακολουθούμε τη κλασική διάταξη του H, φτάνουμε στην 6η σχέση χωρίς τη χρήση συμπλέκτη και όπως είμαστε «στη μεγάλη τη χαρά» ο συνοδηγός μας πιάνει τον επιλογέα και περνάει την… 7η!

sx1.jpg sx2.jpg
Σχήμα 1: Αεροτομή τύπου γκρουπ B. Το χαρακτηριστικό των κιτ καρ. Σχήμα 2: Διακριτική υποστήριξη άμεσα συνδεμένη και με τις δραστηριότητες της MABA.

Επτάρι κιβώτιο, λοιπόν, αλλά μην τρομάζετε και κυρίως μην εντυπωσιάζεστε. Αχρείαστη η έβδομη επιλογή. Οι 6 σχέσεις του κιβωτίου της FDD αρκούν. O λόγος; O υπέροχος δίλιτρος 16βάλβιδος κινητήρας. Κανένα πρόβλημα παρά τις μακριές σχέσεις για καλύτερη αξιοπιστία στο Ράλι Ακρόπολις και… λάστιχα «γαϊδούρια» (17-65-15) φορτωμένα με «μους». Τα ίδια με αυτά που χρησιμοποιούν οι Σάινθ και Μάκινεν με τους κινητήρες των 300 και πλέον ίππων. O κινητήρας του Κλειώ κιτ καρ σε έκδοση «ελληνικά-χωμάτινα Ράλι» δεν αποδίδει περισσότερους από 240 ίππους αλλά ποιος ασχολείται… H δύναμη εμφανίζεται από τις ελάχιστες και διατηρείται μέχρι τις μέγιστες (στροφές…). Από τις 2-3.000 σ.α.λ. μέχρι τις 8.000 και πλέον, οπότε κάπου εκεί λειτουργεί ο κόφτης. Δεν τον συναντάς όσο και αν τον αποζητήσεις. Επιμένεις, θέλεις, αλλά το χέρι ασυναίσθητα περνάει στην άλλη διάσταση. Μπορείς να τον συγκρίνεις μόνο με… «ηλεκτρικό» κινητήρα, αν και πολλάκις θυμίζει υπερτροφοδοτούμενο. Μάγοι οι γάλλοι τεχνικοί. Άλλωστε το έχουν αποδείξει στον ιερό ναό της F1 ταπεινώνοντας Ιταλούς, Γερμανούς, Βρετανούς και Ιάπωνες. Μεγάλη απώλεια η αποχώρησή τους.
Βρισκόμαστε στην Ανάβυσσο με εξωτερική θερμοκρασία που αγγίζει τους 40 βαθμούς και προσπαθούμε να καταλάβουμε αυτή τη διαφορετική Κλειώ. Δείχνει εύκολη και γοητευτική, αλλά γρήγορα αντιλαμβάνεσαι ότι είναι και… «καπριτσιόζα». Εξαιρετικά τα αμορτισέρ της Πρόφλεξ αλλά οι διαστάσεις του αυτοκινήτου και η κατανομή του βάρους δεν αφήνουν περιθώρια για περάσματα «όπως είσαι» στα λίγα (ευτυχώς) κομμάτια με «κατσαρό» οδόστρωμα. Χάρμα στο πολύ καλό χώμα, χάρη και στη διαφορετική γεωμετρία της ανάρτησης, αλλά, όταν ανασηκώνεται η ουρά, χρειάζεται προσοχή. Καλός φίλος η ελαστικότητα του κινητήρα και τα φρένα. Ύπουλος φίλος η ανάρτηση και οι τεράστιοι τροχοί, ενώ δε θα λέγαμε όχι σε ένα πιο κοντό διαφορικό. Σε πρώτο πρόσωπο και σε συνδυασμό με τις ανοικτές καμπές και τις ευθείες της Αναβύσσου καλοδεχούμενο το μακρύ διαφορικό. Τι γίνεται όμως σε κλειστές ειδικές διαδρομές όπως αυτές του Ράλι Ακρόπολις; Διαβάστε από πρώτο χέρι την απάντηση σε σχόλιο του Λεωνίδα.

sx3.jpg .sx4.jpg
Σχήμα 3: Τα «νέα» φουσκωμένα φτερά που χωράνε μεγαλύτερους τροχούς για ασφάλτινους αγώνες Σχήμα 4: O κανονισμός των κιτ καρ επιτρέπει τη βελτίωση του κινητήρα. Το μπλοκ και η κεφαλή δε διαφέρουν από το Κλειώ Ουίλιαμς αλλά η τροφοδοσία γίνεται με ξεχωριστό σύστημα ψεκασμού για τους τέσσερις κυλίνδρους κάτι που επιτρέπει την ξεχωριστή ρύθμιση και του μίγματος καυσίμου-αέρα σε κάθε κύλινδρο. O κεντρικός έλεγχος γίνεται με σύστημα της Μαγκνέτι Μαρέλι και εν λειτουργία βασικό πλεονέκτημα του συνόλου είναι η ελαστικότητα.

Το δικό μας; Μας άρεσε η Κλειώ. Άλλωστε όλα είναι ωραία όταν πρόκειται για αναγνωριστικούς γύρους με στόχο τη φωτογράφηση. Τα δύσκολα αρχίζουν όταν τα πράγματα σοβαρεύουν και εμπλέκεσαι κάτω από άλλες συνθήκες. Απλά, συμμετέχοντας σε αγώνα… Στην περίπτωσή μας δεν τίθεται τέτοιο θέμα και απολαύστε Γιάννη Χρήστου (και Σούλας) Πανουργιά με «την» Κλειώ προετοιμασμένη από «τους Σμυρνιούς» για ασφάλτινους αγώνες!

Αντί επιλόγου…

H τελευταία φράση ξεπερνάει την προοπτική στα χέρια του «πιτσιρικά» και συνδέεται με τη δική μας δημοσιογραφική εμπειρία. Έχουμε επεξεργαστεί όλα τα έργα τέχνης στη νεότερη ιστορία της μικρής ιδιωτικής αγωνιστικής ομάδας που διαθέτει το αφεντικό της Μάβα. Σε κάθε περίπτωση τα συναισθήματά μας μοιράζονται ανάμεσα στη μηχανή και στους ανθρώπους που τη φιλοτεχνούν. Στη συγκεκριμένη περίπτωση και σε συνδυασμό με τις ιδιαιτερότητες του φετινού Ράλι Ακρόπολις αλλά και του αυτοκινήτου, η ανθρώπινη πλευρά ξεπέρασε τη γοητεία που εκπέμπει ο αριθμός «4» που προδίδει την αναλογία κιλών/ίππο. H συμμετοχή στο φετινό Ράλι Ακρόπολις ήταν σπαζοκεφαλιά για οποιονδήποτε. Πόσο μάλιστα για ένα μικτό πλήρωμα με τον χειριστή να ξεπερνάει τα 50 σε ένα δύστροπο αυτοκίνητο που άλλοι δεν μπορούν να το μετακινήσουν στα 40 τους χρόνια, ενώ δεν μπορούν να το προετοιμάσουν και να το συντηρήσουν εργοστασιακές ομάδες.
Αυτοί οι τύποι όλοι και όλοι 10-12 μαζί με το «ζευγάρι» και τον απαραίτητο εφ’ όλης της ύλης Γιώργο Χαριτόπουλο, μοιρασμένοι ανάμεσα στη Νέα Φιλαδέλφεια και στο Χαλάνδρι κατάφεραν όχι μόνον να επιβιώσουν αλλά και τηρουμένων των αναλογιών να εντυπωσιάσουν ειδικούς και μη. Αρκεί να παρακολουθήσεις τις επεξηγήσεις του Χρήστου Σμυρνιού για το πώς βελτίωσε τις συνθήκες αλλαγής ελαστικών και πόσο χάρηκε για το επιτυχημένο της διαδικασίας από το πλήρωμα, για να αντιληφθείς ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι αισθάνθηκαν (και είναι) νικητές. Άλλωστε, εμείς το χρησιμοποιήσαμε και σαν τίτλο. Vive le sport!
sx5.jpg
Σχήμα 5: Αμορτισέρ-ελατήρια της Πρόφλεξ μπροστά-πίσω (χρησιμοποιήθηκαν και Μπιλστάιν) και φρένα μεγάλων διαστάσεων της Αλκον ίδια με του Ουίλιαμς. Στην άσφαλτο χρησιμοποιούνται ακόμη μεγαλύτερα φρένα.
sx6.jpg
Σχήμα 6: Στο εσωτερικό όλα τα απαραίτητα και ακόμη περισσότερα. Ό,τι καλύτερο για την πληροφόρηση του πληρώματος αλλά και των τεχνικών.
sx7.jpg
Σχήμα 7: Προσοχή στη λεπτομέρεια για τη διευκόλυνση του πληρώματος. Ώριμος οδηγός, κυρία παραπλεύρως, αλλά κανένα πρόβλημα…
sx8.jpg
Σχήμα 8: Υποστρέφει αλλά ελέγχεις. Ελαστικός κινητήρας, ιδανικές σχέσεις για «Ανάβυσσο», φρένα για οπουδήποτε και ανάρτηση κιτ καρ. Γεωμετρία από την «αρχή», χάρη στα μακριά ψαλίδια, γόνατα «τεράτα» ίδια με αυτά που χρησιμοποιούν τα εξελιγμένα γκρουπ A είναι εκτός του κινητήρα, τα στοιχεία που διαφοροποιούν από τα συμβατικά γκρουπ A.

Από το μπάκετ…

Στο 30ο του Ράλι Ακρόπολις, ο Λεωνίδας διακρίθηκε παρά τις ιδιαιτερότητες του αγώνα λόγω των νέων κανονισμών. Με συνοδηγό τη Μαρία Παυλή-Κορρέ και «όπλο» ένα Ρενό Κλειώ κιτ καρ όχι μόνον τερμάτισαν στη 18η θέση αλλά πολλάκις ήταν και μέσα στη μάχη της F2! O ίδιος από το μπάκετ του οδηγού μας μεταφέρει τις εντυπώσεις του, ενώ δεν αποφεύγει τις συγκρίσεις με το παρελθόν….

Είναι γεγονός ότι στη μακρόχρονη διαδρομή μου μέσω των ράλι γνώρισα όλες τις μορφές των «σχεδιασμών» και «φιλοσοφιών».
H προτίμησή μου είναι οι παλιοί αγώνες μεγάλης διάρκειας και πραγματικών περιπετειών, που απαιτούσαν γρήγορη οδήγηση, γνώσεις και τεχνική, ενώ την ίδια στιγμή η αντοχή, το θάρρος και η αυταπάρνηση έπαιζαν μεγάλο ρόλο. Ακόμα θυμάμαι με ρίγος και συγκίνηση σε ορισμένα «Φθινοπωρινά Ράλι» το 1965, 1966, 1967, 1968 που οι καιρικές συνθήκες τα μετέτρεπαν σε σκληρά και απρόβλεπτα όπως ένα Ακρόπολις της αντίστοιχης εποχής. Επικά νυχτερινά περάσματα στη Λιλαία, στο Κέδρο και στο Πισοδέρι με χιόνια και λάσπες και ο αγώνας «μετρούσε» από το πόσα αυτοκίνητα έμεναν σε μία μόνο διαδρομή: 8,10, ή 12!
Όμως οι καιροί άλλαξαν, και οδηγηθήκαμε αναπόφευκτα στη σημερινή μορφή αγώνων όπου οι νέοι κανονισμοί και η ταυτόχρονη εξέλιξη της τεχνολογίας μετέτρεψαν τους αγώνες Ράλι σε «σπριντ διάρκειας» με τρομερές ταχύτητες και αυστηρή επιτήρηση.
Προσωπικά, έχω προαρμοσθεί και συνεχίζω να βρίσκω ευχαρίστηση και ικανοποίηση, ενώ ταυτόχρονα ομολογώ ότι η σημερινή μορφή του ράλι Ακρόπολις είναι ανελέητη για τα αυτοκίνητα και ηπιότερη για τα πληρώματα.
sx9.jpg
Σχήμα 9: Ρενό Κλειώ Μαξί κιτ καρ και στο χώμα και μάλιστα στο Ράλι Ακρόπολις χάρη στους Λεωνίδα-Μαρία Παυλή Κορρέ που κατετάγησαν στην τρίτη θέση της κατηγορίας F2.
sx10.jpg
Σχήμα 10: Δύστροπο αλλά διαβολικά αξιόπιστο. Οι επεμβάσεις των τεχνικών περιορίστηκαν στις αλλαγές αμορτισέρ και σε δύο αλλαγές του πίσω άξονα.

CLIO MAXI…

Δυο λόγια για το Ρενό Κλειώ Μαξί (κιτ καρ). Επειδή εκ του περιορισμένου χρόνου των δοκιμών και της ιδιομορφίας της πίστας (σκληρό χώμα - επίπεδο έδαφος κ.λπ.) καθόλου αντιπροσωπευτικής των διαδρομών ενός Ράλι Ακρόπολις, δεν είναι δυνατόν να προκύψει ολοκληρωμένη άποψη, θέλω να σημειώσω: Το Ρενό Κλειώ Μαξί κρίνεται αντικειμενικά πολύ αξιόπιστο και μέτρια αποδοτικό για χωμάτινα Ράλι, γι’ αυτό υπάρχουν ελάχιστα Κλειώ Μαξί στους αγώνες Ράλι (εκ των οποίων 2 στην Πορτογαλία και ένα στην Ελλάδα). Τα αυτοκίνητα της Πορτογαλίας που ανήκουν στο εργοστάσιο δεν είχαν καμία μέχρι τώρα ιδιαίτερη επιτυχία, ενώ στην Ελλάδα επίσης.
O κύριος λόγος είναι τεχνικός (πίσω ανάρτηση-γεωμετρία). Συγκεκριμένα το Μαξί φορά λάστιχα 205x65x15 μπροστά-πίσω που συνιστούν τεράστια μάζα και βάρος, την οποία τα μικρής διαδρομής λοξά τοποθετημένα αμορτισέρ δεν μπορούν να «διαχειρισθούν».
Το αυτοκίνητο αναπηδά συνέχεια πίσω στον κακό δρόμο, ενώ, όταν έχει χαλίκια και «μπόσικο» χώμα, κάνει ζιγκ-ζαγκ. Στο πολύ καλό οδόστρωμα (Στείρι, Ζεμενό, Αλουμίνιο) οι πίσω τροχοί δεν περνούν πάνω από τις ανωμαλίες αλλά κοντράρουν και στραβώνουν τον πίσω άξονα. Σε όλες τις περιπτώσεις τα αμορτισέρ κουράζονται εύκολα.
Χωρίς τους νέους κανονισμούς που αφορούν τις αλλαγές ελαστικών, με τη χρήση πιο στενών ελαστικών πίσω (όπως το Κλειώ Ουίλιαμς που φορά στενότερα και χαμηλότερα) μειώνονται οι μεγάλες μάζες και το αυτοκίνητο έχει καλύτερη, πιο φιλική συμπεριφορά.
Το συγκεκριμένο αυτοκίνητο είχε τα ίδια προβλήματα στο RAC, όπου κατά την παρατήρηση και του Γιάννη Κωνσταντακάτου (έμπειρος θεατής), αναπηδούσε, σπινάριζε, πήγαινε αργά και με ζιγκ-ζαγκ!
Τέλος, υπήρξε ατυχής επιλογή (κατ’ ανάγκη λόγω ζημιάς του προηγούμενου κιβωτίου στο Ολύμπιο) τόσο στις 7 ταχύτητες (άχρηστες για ένα Ράλι Ακρόπολις) όσο και στις σχέσεις (πολύ μακριές ιδανικές για ασφάλτινα ράλι). Για τους ανωτέρω λόγους το «κίτρινο» Κλειώ Μαξί θα μετατραπεί σε αυτοκίνητο με δυνατότητες συμμετοχής σε ασφάλτινους αγώνες, σε έναν χώρο όπου διακρίθηκε το Κλειώ διεθνώς και διακρίνεται το Μεγκάν.

Article from 4T 287, 8/1994

Εντυπωσιακό αλλά και πανάκριβο το νέο Ρενό Κλειώ Ουίλιαμς που θα πληροί τους νέους κανονισμούς της κατηγορίας F2. Ο κωδικός "Μαξί" προδίδει τη χρήση δίλιτρου κινητήρα προδιαγραφών BTCC που αποδίδει πάνω από 260 ίππους, ενώ στα διαφοροποιημένα φτερά τοποθετούνται τροχοί 17 ιντσών. Τα σχέδια της ομάδας για τον επόμενο χρόνο δεν έγιναν γνωστά…
maxi.jpg