| Group A Group N Production |
Article from 4T 328, 1/1998
Από τον δρόμο στους αγώνες (…ή μήπως το αντίθετο;)
Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ να οδηγήσει κανείς ένα τετρακίνητο αγωνιστικό αυτοκίνητο από τα κορυφαία του γκρουπ Ν είναι σίγουρα εμπειρία που κανείς δε θέλει να χάσει. Στο περιθώριο της Δοκιμής μας όμως η αγωνιστική αυτή Γνωριμία μας δημιουργεί και ένα ερώτημα αντίστοιχο με τον περίφημο προβληματισμό περί της προέλευσης …της κότας και του αυγού της. Πιο απλά: είναι άραγε το αγωνιστικό τόσο καλό, επειδή βασίζεται σε ένα τόσο καλό αυτοκίνητο δρόμου, ή μήπως το αυτοκίνητο δρόμου είναι τόσο καλό, επειδή σχεδιάστηκε ειδικά με στόχο να εξελιχθεί για αγώνες;
Σχήμα 1: Τελικά, «η κότα έκανε το αυγό, ή το αυγό την κότα;»
Σχήμα 2: Ελληνικά χέρια φροντίζουν το δεξιοτίμονο Σουμπαρού Ιμπρέζα γκρουπ Ν
Όπως και να έχει το πράγμα πάντως, το μυστικό της επιτυχίας του Ιμπρέζα (δρόμου και αγώνων) βρίσκεται στο σύστημα της τετρακίνησης που διαθέτει, το οποίο μοιράζει την ισχύ με τρόπο ώστε το αυτοκίνητο να διαθέτει πάντα κατευθυντικότητα, να μην υποστρέφει σχεδόν ποτέ, από την άλλη όμως να μην υπερστρέφει παραπάνω από κάποιο σημείο. Από τα τρία διαφορικά του συστήματος, το μεσαίο και το πίσω λειτουργούν με τη μέθοδο της συνεκτικής σύζευξης, και μόνο το εμπρός είναι συμβατικό. Η κατανομή της ροπής του κινητήρα μεταβάλλεται από 50-50 στην ευθεία μέχρι και σε περίπου 60-40 (πίσω-εμπρός αντίστοιχα) στην είσοδο της στροφής, έτσι ώστε να υπάρχει μία αρχική «προδιάθεση» για υπερστροφική συμπεριφορά η οποία όμως να σταματά εγκαίρως με τη βοήθεια και των εμπρός τροχών που τραβούν το αυτοκίνητο και το βοηθούν να επανέλθει σε ισορροπία.
«Όλα εύκολα είναι λοιπόν;» θα αναρωτηθεί φυσιολογικά ο αναγνώστης σε αυτό το σημείο. Πραγματικά, το αυτοκίνητο είναι όσο γίνεται πιο βολικό, πιο φιλικό στις αντιδράσεις του, αυτό όμως δε σημαίνει ό¬τι είναι και εύκολο να οδηγηθεί σε ρυθμούς πραγματικά γρήγορους. Αν θελήσει κανείς να κινηθεί σε ταχύτητες αντίστοιχες με το όριο ενός μικρότερου αυτοκινήτου, τα πράγματα είναι πολύ εύκολα, είτε οδηγεί κα-νείς την πολιτική έκδοση στο δρόμο είτε την αγωνιστική έκδοση στο χώμα. Εκεί που το πράγμα όμως σοβαρεύει πολύ είναι αν θελήσει κανένας να εκμεταλλευτεί όλη την ισχύ του υπερτροφοδοτούμενου κινητήρα και τις πραγματικές δυνατότητες του αυτοκινήτου, και να κινηθεί τελικά σε εντελώς άλλους ρυθμούς. Όπως και με το αυτοκίνητο δρόμου, που αν κρατάς μία σχετική αυτοσυγκράτηση, δεν κινδυνεύεις ποτέ και από τίποτα, έτσι και με το αγωνιστικό Ιμπρέζα που οδηγήσαμε στην Ανάβυσσο τα πράγματα ήταν αρκετά εύκολα, γιατί δε φτάσαμε στις ταχύτητες εκείνες που όλα μπορεί να πηγαίνουν καλά αλλά το παραμικρό λάθος μπορεί να είναι το τελευταίο.
Το δεξιοτίμονο Ιμπρέζα gr. Ν ανήκει στον γνωστό μας από τα Ακρόπολις ιάπωνα Νισιγιάμα, τον οποίο υποστήριξαν στο Ακρόπολις οι έλληνες μηχανικοί του εξουσιοδοτημένου συγκροτήματος της Σουμπαρού «Κανέλλης-Γλυστρίδης». Το «ακροπολικό» Σουμπαρού έμεινε στην Ελλάδα για μερικούς μήνες, και λίγο πριν ταξιδέψει για την Αγγλία, βρέθηκε στη διάθεση των δημοσιογράφων για μία σύντομη αλλά ενδιαφέρουσα γνωριμία. Όπως ήδη καταλάβατε, σαφώς διασκεδάσαμε οδηγώντας το Ιμπρέζα, αφού άλλωστε οι μακριές σχέσεις του γκρουπ Ν και οι κοντές ευθείες της διαδρομής δεν απαιτούσαν διαρκείς αλλαγές ταχυτήτων, που με το αριστερό χέρι δεν είναι και ότι ευκολότερο, ειδικά όταν «βιάζεσαι». Μας έκανε εντύπωση η ευκολία και η φιλικότητα του αυτοκινήτου, ενώ το σύστημα κατανομής της ισχύος στους δύο άξονες είναι ο καλύτερος σύμμαχος του οδηγού, πιο πολύ και από τα εξαιρετικά φρένα και το ακριβές σύστημα διεύθυνσης. Τονίζουμε και πάλι όμως ότι σε «επιχειρησιακές συνθήκες», όταν σε ζυγίζει το αδιάψευστο χρονόμετρο και όταν το στραβοπάτημά σου σε οδηγεί σε γκρεμό, τα περιθώρια ξαφνικά στενεύουν και τα πράγματα δεν είναι πλέον καθόλου απλά. Εντυπωσιαστήκαμε, είναι προφανές. Το μόνο που δεν γνωρίζουμε είναι πού οφείλουμε τα συγχαρητήρια: στους Ιάπωνες για την κατασκευή ή στους Άγγλους για την εξέλιξη;
Σχήμα 3: Τα αυτοκίνητα της κατηγορίας αυτής σώζονται κάπως στους κακούς δρόμους από τους τροχούς μεγάλης διαμέτρου που περνούν πάνω από πέτρες και ανωμαλίες. Το συγκεκριμένο Ιμπρέζα χρησιμοποιεί ελαστικά της Μπρίτζεστοουν διάστασης 195-65-15.
Σχήμα 4: Είναι ολοφάνερο ότι πρόκειται για αυτοκίνητο του γκρουπ Ν, αφού πέρα από αμορτισέρ και ελατήρια, τα υπόλοιπα είναι ίδια ακριβώς με του αυτοκινήτου παραγωγής.
Σχήμα 5: Ο συνοδηγός έχει μπροστά του έναν πλήρη πίνακα οργάνων που περιλαμβάνει ακόμα και στροφόμετρο, ώστε να παρακολουθεί και να ελέγχει όλες τις παραμέτρους λειτουργίας του κινητήρα. Θυμηθείτε ότι, ειδικά στο γκρουπ Ν, για να κερδίσεις πρέπει πρώτα να καταφέρεις να τερματίσεις, κάτι όχι τόσο εύκολο στους μεγάλους και σκληρούς αγώνες.
